Nu nog sprankelender, volgens traditioneel recept gebrouwen. Zoiets zal de gedachte geweest zijn bij deze cd. Robin Beck brak ooit door toen ze een commercial inzong voor Coca Cola en een wereldhit scoorde met de lange versie van die jingle, “First Time”. Helaas bleek mevrouw Beck in elk geval in Europa een one-hit-wonder. In haar thuisland de VS waarschijnlijk ook trouwens, want ze heeft tien jaar moeten wachten voor ze weer een cd kon opnemen, Wonderland uit 2003. Dit is haar tweede cd sinds die herstart. De cd zou overigens nog best uit de eerste periode kunnen komen, want het is pure tachtiger jaren hitparadepoprock. Een soort Heart-light, zeg maar. Maar dan wel Heart op z’n allercommercieelst. Dat wil zeggen dat er verdomd goed gezongen wordt maar dat de verrassingen ver te zoeken zijn. Kun je daar tegen, dan heb je hiermee een prima cd te pakken. De dame zingt namelijk minimaal 90 % van de huidige zangeressen subiet van het podium. Waarom Frontiers-huisproducer Fabrizio Grossi (Glenn Hughes, Starbreaker, From the Inside) het nodig gevonden heeft hier en daar haar stem electronisch te vervormen is me dan ook een raadsel. De muzikanten zijn deels hetzelfde als bij de laatste soloplaat van hubby James Christian en dat het muzikaal een net iets softere versie van die plaat is verbaast dus allerminst. Maar ach, originaliteit is in dit genre geen eerste vereiste. De stem, daar draait het om en dat zit bij mevrouw Beck helemaal goed.
mij=Frontiers / Rough Trade