Kijk, dat twee van die veteranen uit de popmuziek zoals Peter Buck en Bill Reiflin een deuntje meespelen op een cd van oude vriend Robyn Hitchcock, dat snap ik wel. Wat is er nou leuker dan iemand die je al dik twee decennia kent en wiens muziek je heel erg waardeert een beetje te helpen in de studio? Weinig toch? Nou ze wisten nog wel wat, met een stel vrienden op tournee gaan is nog leuker. En zo stonden de twee REM-leden in 2006 dus in Tivoli de Helling als onderdeel van The Venus 3 Hitchcock te begeleiden. Da’s wel wat anders dan een concert met REM, maar de mannen hadden het stikt naar hun zin. Dat hoor je ook weer terug op de nieuwe cd van Hitchcock. Goodnight Oslo, waarop Buck en Reiflin weer prominent aanwezig zijn, maar wederom in dienst van de Britse rockveteraan die de liedjes aanleverde. Dienstig zijn doet overigens ook held Colin Meloy van The Decemberists. Dat hij meezingt verbaast me eigenlijk niets. Heel ver uit elkaar liggen de muziek van The Decemberists en Hitchcock niet. Grappig is wel dat bij het ene nummer waar Peter Buck aan meeschreef (“Sixteen Years”) gelijk het geheel een REM-sfeertje krijgt. Dat geldt voor de andere nummers veel minder. Die ademen vooral de liefde uit voor de betere sixties pop/rock waarbij Hitchcock op bewonderenswaardige wijze zijn Britse en Amerikaanse liefdes vermengt. Dat Hitchcock na al die jaren nog steeds niet de stap heeft gemaakt naar het grote publiek ligt ook zeker niet aan de kwaliteit van zijn liedjes. Dat ligt denk ik eerder aan zijn stem, die niet altijd even gemakkelijk in het gehoor ligt. Toch zou een grotere zaal dan de Helling (bijvoorbeeld een uitverkochte Oude Gracht), absoluut op zijn plaats zijn.
mij=Proper / Rough Trade