Wie wel eens naar een auditie voor een band is geweest, weet dat het doorgaans op prijs wordt gespeeld als je in ieder geval in de maat weet te spelen. Zo niet bij Rolo Tomassi. Bij deze band, die zich nog het best laat omschrijven als metalcore-met-synthesizers, is uit de maat spelen tot een kunst verheven. Sowieso trekt de band zich niets aan van conventies; ook aan toonladders heeft de band geen boodschap. Op zijn nieuwste plaat, Cosmology, doet de band net als op zijn debuutalbum weinig moeite om structuur aan te brengen in zijn nummers. Neem bijvoorbeeld het nummer “Agamemnon”, dat werkelijk een samenraapsel van tempo’s, muziekinstrumenten en melodieën lijkt te zijn. Zelfde geldt voor “French Motel”; ik schat dat de componist minstens drie verschillende drugs nodig had om tot dit nummer te komen. De overige nummers zitten iets begrijpelijker in elkaar, maar dat is relatief: ook creaties als “Party Wounds”, “House House Casanova” en “Sakia” zijn op zijn minst vernieuwend te noemen. Dan is een traditioneler nummer als “Tongue in Chic” bijna een verademing; niets tegen vernieuwende muziek, maar mij werkt dit op de zenuwen. Ook “Unromance”, dat sterk doet denken aan de Arctic Monkeys, is opvallend luisterbaar. Op dit nummer komt de schreeuwstem van frontvrouw Eva Spence bovendien beter tot zijn recht dan op de meer eigenzinnige liederen van de band. Al met al zit Cosmology goed in elkaar en zijn de nummers – anders dan je bij de eerste keer luisteren misschien denkt – goed doordacht, maar voor mij is deze dit een brug te ver. En dat heb ik niet vaak.
mij=Hassle / Suburban
Briljante plaat!