Het is ten dele mijn schuld dat ik Motiv Loco van de Rotterdam Ska Jazz Foundation nu pas de revue laat passeren, terwijl de cd al eeuwen te verkrijgen is. Ik heb hem namelijk nog niet zo lang, maar ik moet wel toegeven dat het woord jazz niet meteen mij hart sneller deed kloppen. Ik en jazz, ja tuurlijk. Ik mag dan wel mijn haar verliezen, zover ben ik nog niet. Ik vermoed echter dat het woord ska deze release bij mij heeft doen belanden en aangezien ik overal een mening over heb, wil ik die best even ventileren. Over de muziek dan. Ska-jazz is het stramien en dat geheel instrumentaal gebracht. Dan moet je sterk in je schoenen staan. Dan moet je echt iets brengen om het spannend te houden. Om dat te bewerkstelligen is er voor gekozen om ook allerlei andere stijlen te gebruiken. Een beetje rock, een beetje surf, een toertje Balkan en een moppie van rond de Bosporus, niets is te dol. En er wordt een aantal grootheden geëerd. Een standaard van Miles Davis, een compositie van Lee Morgan en een ode aan Ernest Ranglin. Dit alles levert een aantal smakelijke composities op. Het relaxte “Ranglin’ Man”, de uptempo knaller “Revolver” en het spacy “Knead the Dough”. Van de rest word ik niet warm of koud. Het is allemaal niet slecht gespeeld, maar wel braafheid troef. En dan verzwakt de aandacht en ga je zelf wat zitten te lullen bij gebrek aan andere vocalen. Daar valt dus nog wel wat winnen, wat mij betreft. Ik denk echter dat de mannen zich daar niet zoveel van aantrekken en gewoon doen wat ze zelf willen. Is ook prima. Ik was toch al van plan om de volgende te laten schieten.
mij=Sonic