Hoe leuk het recenseren ook is, er zijn van die cd’s waar je tevoren als een berg tegenop ziet. Deze van Royal Hunt was er zo eentje. De overdosis van de verzamelaar was ik nog steeds niet te boven, vandaar. Nou is het Deense Royal Hunt ook een band die je moet liggen, en dat is bij mij eerlijk gezegd niet altijd het geval. André Andersens band heeft al jaren hetzelfde recept. Weliswaar is het de ene keer progressiever dan de andere, maar het is steevast voorzien van extra bombast, mede door mod-der-vette toetsen. Voor de afwisseling is er sinds het vorige album Show Me How To Live géén bezettingswisseling geweest. Da’s prima, want D.C. Cooper is een prima zanger, en de andere muzikanten zijn ook geen prutsers. Met “Hell Comes Down On Heaven” zit je meteen in Royal Hunt-land. De leidraad van de song is namelijk een überbombastisch stukje toetsen. Het klinkt raar, maar je krijgt soms het idee dat de drums de toetsen volgen in plaats van dat ze het ritme aangeven. In dit nummer blijft er daardoor niet veel meer over dan loeizware toetsen, zang en wat andere instrumenten op de achtergrond. En dat gaat ook nog bijna tien minuten door. Helaas blijft dat gebrek aan beperking nogal overheersend op dit album. Andersen heeft absoluut geen maat weten te houden en heeft subtiliteit aan de horizon zien verdwijnen. Ik vrees dat dit album daarom alleen nog voor de hardcore fans te pruimen zal zijn. Ik heb ooit de Paradox van Prikkie bedacht: ‘Bombastisch is per definitie té. Dat betekent dat té bombastisch niet bestaat.’ Ik geloof dat die bij deze ontkracht is…
mij=Frontiers / Rough Trade
Een plaat kan natuurlijk nóóit té bombastisch zijn 😉 Ik zal de plaat dus binnenkort maar eens beluisteren 🙂
Eerlijk gezegd bevalt mij de wisseling terug naar D.C. Cooper minder. Met Mark Boals was het allemaal toch net iets heavier en zijn stem beviel me ook beter. Deze cd is toch een stuk “softer” en “poppier” en af en toe krijg je het idee naar een (rock)musical te luisteren.
Maurice: Mark Boals heeft weer een album uitgebracht met Ring Of Fire. Binnenkort een recensie in dit theater.
Een plaat kan natuurlijk nóóit té bombastisch zijn 😉 Ik zal de plaat dus binnenkort maar eens beluisteren 🙂
Eerlijk gezegd bevalt mij de wisseling terug naar D.C. Cooper minder. Met Mark Boals was het allemaal toch net iets heavier en zijn stem beviel me ook beter. Deze cd is toch een stuk “softer” en “poppier” en af en toe krijg je het idee naar een (rock)musical te luisteren.
Maurice: Mark Boals heeft weer een album uitgebracht met Ring Of Fire. Binnenkort een recensie in dit theater.
Bedankt voor de tip. Ik denk dat die me beter zal vervallen. De nieuwe Royal Hunt is niet slecht, maar toch minder mijn stijl dan vroeger.