Roadrunner laat nog wat van zich horen met deze Zweedse punkrockband. Na het debuut We Are The Royal ging het snel met de snelle, gladde maar perfect geproduceerde Therapy?-rock. Het zit eigenlijk meer ergens tussen de rauwe directheid van Therapy? en de zoete uitstraling van Kane in. Daar moet haast wel een markt voor zijn. Zeker als de bandleden goedogende, boomlange Zweden uit Malmö zijn.
Maar goed, na heel wat rondjes Nederland op festivals mag de gitaarrocksensatie die her en der wat glam-elementjes bevat nu de harten van alternatief luisterend Nederland veroveren. Er is niks mis met de liedjes. Maar, dat had ik bij bands als Panic At The Disco en Fall Out Boy ook, het blijft niet lang hangen. De songs zijn zelfs na twee jaar nog volledig inwisselbaar voor wat er op dat moment hip en happening is. Ik krijg ook nergens een indruk van de band zelf. Wat maakt Royal Republic nou zo’n speciale band? Ik ben er nog niet achter. Nog maar een keertje luisteren en nog maar eens bekijken hoe deze jonkies een punkrockversie maken van The Lyres en The Nomads zonder gierende orgels en snerpende gitaarpartijen. En zonder ook maar enig moment uit de bocht te vliegen. Het zou voor Royal Republic nu eens tijd worden. Kom uit de kast, Zweedse pretty boys!
mij=Roadrunner
4 reacties