Zijn naam doet vermoeden dat hij hofleverancier van hout is. Maar Royal Wood, het is nog eens zijn echte naam ook, levert geen hout maar puntgave popliedjes. In zijn thuisland Canada is hij al een grote. Zijn derde album We Were Born To Glory kwam daar vorig jaar al uit en was een groot succes. Wood werd genomineerd voor een Juno, zeg maar de Grammy’s van Canada, voor songwriter van het jaar. Deze prijs zag hij eerder in 2011 aan zijn neus voorbij gaan want Arcade Fire won hem. Ik begrijp dat wel. We Were Born To Glory bevat, zoals eerder gezegd, veertien puntgave popliedjes. Ze klinken alsof Paul McCartney en Billy Joel samen liedjes hebben geschreven. Niet de minsten om mee vergeleken te worden. Maar Royal Wood klinkt als de mindere liedjes van McCartney en Joel. Nog altijd heel acceptabel en klinkend als een klok maar nét niet je van het. Bovendien is Wood ook nog vergeten de broodnodige variatie in zijn liedjes aan te brengen. Ze klinken alle veertien akelig hetzelfde met als toppunt de nummers “The Thick Of It” en “When The Sun Comes Up” die bijna identiek zijn. Veertien liedjes zonder veel verrassends die bij elkaar ruim 55 minuten klokken is dan dus ook echt veel te lang. Halverwege ben ik al afgehaakt. Dat zijn muziek gebruikt wordt in hitseries als “Grey’s Anatomy” snap ik dan weer wel, een half minuutje van zo’n gaaf popliedje is eigenlijk meer dan genoeg. Voor een heel album hoop ik de volgende keer op meer variatie en wat meer splinters die mister Wood en zijn songs iets weerbarstiger zullen maken.
mij=Maple Music
4 reacties