Ga het alsjeblieft niet proberen: rumplestitchkin De naam van deze Belgen uit te spreken. En zeker niet meerdere malen achter elkaar en snel rumplestitchkinrumplestitchkinrumplestitchkinrumplestitchkin. Voor je het weet heb je een knoop in je tong. Dat zal toch niet de reden zijn dat het sinds ze in de finale van Humo’s Rock Rally stonden vijf jaar geduurd heeft voordat er nu eindelijk een debuutplaat op de plank ligt? Dan wordt het namelijk tijd dat iemand de zak krijgt! Want hier is ons dan groot onrecht aan gedaan! Want op small-time hero is het een komen en gaan van mooie liedjes, die soms subtiel en rustig poppy zijn, maar vaak ook licht ontvlambare gitaarrock. Scherp vastgelegd door Frans Hagenaars (o.a. Metal Molly). Door al deze afwisseling en verrassende wendingen in de songs zelf is small-time hero een mooie verzameling geluidsminiatuurtjes geworden, die in opener “voodoo smile” door de hand van Daan Stuyven je nog een beetje op het verkeerde been zet richting Zita Swoon, maar in de rest van de CD een Antwerpen (dEUS!) op 78 touren afwerkt vermengd met Eels (voor de miniatuurtjes) op 45 touren. Fris, pakkend, met een fijn ruw kartelrandje. Prijs de man die ervoor gezorgd heeft dat deze plaat er alsnog gekomen is. En alle lof voor rumplestitchkin dat ze ondanks alle ellende toch doorgezet hebben met het moois op small-time hero als resultaat.
File: rumplestitchkin – small-time hero
File Under: Indiepop op Antwerpse leest geschoeid