Een mp3-speler maakt veel uit voor het tempo waarmee je van A naar B komt. Is het perfecte midtempo muziek dan stap je lekker stevig door op de maat, is de muziek een stuk kalmer dan kost het allemaal wat meer tijd om je bestemming te bereiken en is het een bak herrie dan moeten er vooral niet teveel mensen in de weg gaan lopen. En dan heb je nog de nieuwe van Russell Allen. Ja okee, het heet Russell Allen’s Atomic Soul omdat het eerst een soort supergroep moest worden, maar toen dat niet mogelijk bleek was het alras een solo-project. Behoorlijk solo ook, want behalve de zang heeft hij ook bijna alle bas- en gitaarpartijen voor zijn rekening genomen. Zijn eigenlijke bandje Symphony X is van de bombastische progmetal, zijn bandgenoot Michael Pinella ging qua bombast nog een stukkie daarboven zitten, dus ik verwachtte veel… behalve dit: pure seventies hardrock, met twee voeten stevig in de poel waaruit ook Led Zeppelin, Black Sabbath, Deep Purple en WhiteSnake opborrelden. Alle songs hebben hun wortels stevig in de blues, Allen zet een lekker rauwe strot op en terwijl de instrumenten onverstoorbaar doordreunen komen de songs stuk voor stuk tot bloei. Het meeste doet behoorlijk denken aan Black Sabbath ten tijde van zanger Tony Martin, zonder als een kopie te klinken. Je hoort vanaf het eerste moment dat Allen er zijn ziel en zaligheid in heeft gelegd en zijn inspiratiebronnen als fundament heeft gebruikt voor een plaat die hij al lang wilde maken. Eén nadeel: met dit op mijn mp3-speler wil ik gewoon gaan zitten en luisteren. Lopen? Van A naar B? Dacht het niet!
mij=Inside Out / Suburban