De bij dit album meegeleverde bandfoto met daarop onder meer sandalen en witte sokken (niet dezelfde persoon) deed me even een wenkbrauw optrekken, maar als je de slepende doom/sludge-metal van dit zestal uit Arkansas hoort, is dat snel vergeten. Intronummer en interlude niet meegerekend, kent Rest vier echte tracks met een gemiddelde duur van zo’n twaalf minuten. De band neemt zodoende op dit vijfde album nog meer dan eerst de tijd zijn muzikale punt te maken. Dit hoeft getuige “An Invisible Thread” niet per se te betekenen dat het tempo laag ligt, maar diverse riffs zijn zo kolossaal ingestoken dat er automatisch het logge van doommetal in zit, bijvoorbeeld op “It Was Beautiful But Now It’s Sour”. Het zal smaakafhankelijk zijn of je dat kunt waarderen of dat het voelt of het nummer maar niet ophoudt. Dat geldt ook voor de vocalen: veel wordt geschreeuwd zoals je dat zou verwachten in sludge maar geregeld schuurt het wel heel dicht tegen een soort black metal gekrijs aan. Het werkt echter wel, in de zin dat het een beleving wordt waarin je muzikaal aan de hand wordt genomen naar Rwake’s duistere wereld. Met name “The Culling” (met 16:36 op de teller het langst) is een track waar je als luisteraar wordt meegevoerd langs een uitgesponnen cleane intro dat langzaamaan omgeven wordt door geluidseffecten en waar pas na ongeveer zes minuten drums hun intrede doen, rustig opbouwend naar een intense tweede helft. Vervreemdende muziek, maar de moeite om eens een keer te proberen.
mij=Relapse
4 reacties