Ik denk erover een instantie op te richten voor bands die hun beste tijd wel gehad hebben. Een soort van vijfjarige keurig voor bandjes. Als ze er niet meer toe doen worden ze afgevoerd. Krijgen ze een verbod om ooit nog op te mogen treden en wordt het ze verboden nog nieuwe cd’s te maken. Gewoon, omdat ze hun diensten bewezen hebben maar nu absoluut niet meer relevant zijn. Zo heb ik al wel een stapeltje gegadigden hier op gele notitieblaadjes staan. Bovenaan staat er Marillion. Vlak erachter Pink Floyd, maar die moloch hadden ze in 1984 eigenlijk al moeten verbieden. En zo zijn er nog wel wat, voornamelijk van die stadionvullers uit de jaren tachtig. Zojuist schreef ik er een nieuwe naam bij: Saga. Een van de dingen die me altijd wel beviel aan Saga albums is het feit dat er altijd wel één of twee nummers op staan waarop je denkt: mwoah, ze mogen nog even blijven. Zo niet op Network, hun nieuwste gedrocht. De eerste twee nummers gaan nog maar daarna is het armoe troef. En dat zou niet zo heel erg zijn als de plaat nog maar een beetje lekker zou klinken. Maar ik denk dat de mastodonten ook een prehistorische producer in de hand genomen hebben want het klinkt als de tunes van The Flintstones. Een voorbeeld? De zang is veel te ver naar achteren gemixed. Zo ver naar achteren dat ik Michael Sadler bijna niet meer herken. Nu wilde ik nog iets schrijven over de drummer, die is nieuw, maar laat maar. Wat een waardeloos drumgeluid laat die koekenbakker horen. Als ik u een hint mag geven: vergeet Saga. Besteed uw geld alstublieft aan de kindertjes in Afrika, koop een bos bloemen voor uw lief. En help mij maar een naam bedenken voor de instantie voor mastodonten die er niet meer toe doen. Want Saga, zoals het op deze plaat klinkt, dient afgevoerd te worden. En wel snel.
mij=Inside Out / CNR