De muziek gedijt bij de liefde. Enerzijds om uw vers veroverde lief te bezingen, anderzijds om uw vers verloren lief te bewenen. Met nieuwe liefdes wil het nog wel eens zoetsappig worden en gaat het meestal maar om een ding. Met verloren liefdes kun je veel meer kanten op. Wil je hem/haar terug? Blijven jullie gewoon vriendjes of blijkt het toch een hufter/sekreet te wezen die vooral zo ver mogelijk moet opdonderen? SallySkunk is er nog niet uit. Het is wel duidelijk dat het uit is. En nog lang niet verwerkt. En dat vinden wij niet erg, hoe lullig het ook mag klinken. Want met Love is Boring doet SallySkunk een dappere poging om het leed van zich af te schrijven en dat doen ze verdomd bekwaam. Ze noemen het zelf, heel adequaat, powerpop, maar dan wel goede melodieuze powerpop met de nodige stekeligheden. Van die XTC-stekeligheden. Maar dan wel afgewisseld met Beatle-iaanse invloeden (en dan vooral de Macca kant). De plaat is over de hele linie nog niet even constant, maar voor een debuut levert SallySkunk een knap stukje werk af. Of hun ex-en natuurlijk. Want die moesten de heren zonodig dumpen…
mij=Eigen Beheer