Ken je die TV-beelden die ooit wel eens op een vergeten uurtje werden uitgezonden: door het venster van een rijdende trein wordt het uitzicht gefilmd. Er is niemand in beeld, en er is geen enkel commentaar. Er is zelfs geen muziek, of alleen heel zachtjes, maar verder zie je alleen maar beelden van het voorbijglijdende landschap. Uit Noorwegen komt de perfekte begeleidingsmuziek voor bij deze filmpjes. Salvatore maakt, met wisselende samenstelling van de klassieke bandinstrumenten en moderne elektronica, en zo nu en dan met een exoot als een citer, ud of xylofoon, een instrumentele post-rock die hypnotiserend overkomt. In fikse nummers word je langzaam naar een trance toegespeeld, het zijn soms net nummers van The Chemical Brothers, maar dan stevig onderkoeld, zonder echte climaxen en zonder kop of staart. Hier en daar dringt een hint door van wereldmuziek, al dan niet opgewekt door dat ene ongebruikelijke instrument. Misschien hebben de bandleden zelf wat reiservaring achter de kiezen? Het album begint stevig trommelend met “Hefe”, ondersteund door zoetige gitaarplukjes. “Fluxus” is wat dreigender, met allerlei reverbgeluiden en druk en ingewikkeld drumwerk. Bij “Orval” en het titelnummer “Luxus” zijn hemelse vocalen toegevoegd om het geheel nog meer te laten zweven. Roots & Weather is wel weer orientaals aandoend. Filmpje vanuit een rijdende trein erbij, deze cd als geluid eroverheen en je gaat er bijkans van trippen… In een donkere danskelder zie ik sommige nummers trouwens ook nog wel wat opleveren.
mij=Racing Junior / Bertus