Santa Cruz is een Fins gezelschap dat gestaag vooruitgang heeft geboekt. Na de start in 2007 hebben ze eerst Finland platgespeeld, om vervolgens een EP uit te brengen, Finland nóg eens plat te spelen en met het debuut Screaming For Adrenaline uit 2013 in de achterzak gingen ze op tournee in het buitenland. Ze hebben de tijd genomen om het vak te leren en dat is ook op opvolger Santa Cruz te horen. Als inspiratiebronnen noemen ze Skid Row en Guns N’Roses. Dat is best begrijpelijk, zij het dat er wat meer (eighties) Skid Row in zit dan Guns N’Roses. De heren schrijven namelijk heel erg catchy deuntjes die soms verrassend dicht tegen pop aanhangen, om die vervolgens met flink wat volume uit te voeren. Luister maar eens naar “My Remedy”, daarvan zou je ook prima een popversie kunnen maken, maar bij Santa Cruz komt er juist een heerlijke gitaarsolo doorheen vliegen. Santa Cruz pretendeert niet de muziekwereld op zijn grondvesten te laten trillen, dus zo moet je ze ook niet beoordelen. Het is in feite gewoon goed uitgevoerde eighties-rock met een productie van 2015. Catchy liedje, koortjes in het meebrulrefrein, een heavy productie en elk nummer voorzien van een lekkere solo, meer is het niet. Maar vooral ook niet minder. Elke track is goed gemaakt, licht verteerbaar en stevig rockend. Vermenigvuldig dat met tien en je hebt een album dat een hele dikke voldoende krijgt. Trillende grondvesten of niet.
mij=Spinefarm