Bijna twee jaar geleden bracht Sarah Phymm het ep-tje Memories of Things That Never Happened uit. Ik betitelde dat als een hoopvolle doorstart. Ik was dan ook wel benieuwd naar waar de band een volgende keer mee op de proppen zou komen. Helaas is het wederom maar een ep-tje, al worden de vier studionummers wel aangevuld met twee in LVC in Leiden opgenomen tracks. Ik vind dat altijd een beetje een teken van zwakte. Je zou verwachten dat een beetje band na twee jaar songs schrijven toch wel meer materiaal klaar zou hebben. Gelukkig zijn de vier studiotracks wel in orde. De Johan-invloeden die her en der op vorige ep te horen waren, lijkt de band vervangen te hebben door wat meer epische symfonische rock invloeden. Maar da’s niet zo erg, want daar leent de wijd uitgestrekte stem van Michel Varkevisser zich prima voor. Helemaal als die diep het toetsenmoeras ingestuurd wordt dat Peter van Dijk en Ewan Cameron vol laten lopen. De twee live-nummers bevestigen dat ook. Toch is Sarah Phymm op zijn best in “Love’s Gone Missing” dat net wat meer bite heeft.
Ik dacht dat Collect Call From Mars gelijk even flink uit zou pakken met én een dvd én een cd of zo. Hun cd komt namelijk in een aardig ontworpen dvd-hoesje vanwaar een pin-up mij verleidelijk aankijkt. Maar ik kom mooi bedrogen uit. Slechts drie tracks staan er op de ep van deze Amsterdamse band. Dit is hun tweede. De band heeft de afgelopen jaren al een redelijke prijzenkast opgebouwd in Amsterdam en omstreken. En al luisterend naar hun ep-tje snap ik dat wel. Met Jennifer Struikenkamp hebben ze een zangeres in de gelederen met een lekkere snedige stem die ik na drie nummers echt nog niet zat ben. Bovendien hoor ik het soort muziek dat Collect Call From Mars maakt niet vaak bij het beluisteren van de ladingen demo’s die hier op de mat ploffen. Lekkere soulvolle powerpop met een flinke rocktic. Een beetje zoals Noisettes ook wel eens uit de hoek komt. Bandje om in de gaten de houden de komende tijd.
mij=Eigen Beheer & Eigen Beheer