Serj Tankian bewees met Elect The Dead vorig jaar oktober al dat hij eigen benen prima kon staan. Of zijn partner in crime (en eigenlijke genie van System of a Down) Daron Malakian zich ook solo drijvende zou kunnen houden, dat moest nog maar blijken. De man had in ieder geval als plus dat-ie het schrijven van goede melodieën al goed in de smiezen had. Ook het schrijven van de teksten deed hij altijd alleen of samen met Tankian. Dus als ik in had moeten zetten of het debuut van Scars on Broadway zou slagen of niet, dan leek het me niet meer dan logisch om mijn geld op ‘slagen’ te zetten. Voor dit debuut heeft Daron op de drums na alles zelf gedaan. Hiervoor heeft hij gebruik gemaakt van zijn System of a Down-maatje John Dolmayan. Daron heeft met Scars wel een meer straightforward album opgenomen dan hij ooit deed met System of a Down. Natuurlijk is de dwaasheid niet geheel verdwenen. Een mooi voorbeeld hiervan is het razendrappe “Stoner-Hate”, waarin ook nog eens een paar keer flink geremd wordt. Goed, af en toe mis ik de zang van Tankian wel, maar ik moet ook toegeven dat Malakian als zanger zich prima staande houdt. Of ik zit te wachten op teksten als ‘Fuck the world, let’s get ready to rock. As I piss on your face, while you’re sucking my cock’ zoals hij zich in “Chemicals” bezigt laat ik dan maar in het midden. De liedjes worden daar qua catchyness namelijk niet minder van. Je moet alleen een beetje opletten wat je mee gaat zingen…
mij=Universal