Ik heb zo mijn eigen adresje: een internetpagina waar ik voor weinig centjes mijn lege cd-hoesjes koop, zodat ik daar de bijbehorende boekjes van alle muziek die ik in de bus krijg netjes in kan stoppen. Omdat ik tegenwoordig best wel veel muziekjes krijg heb ik onlangs maar eens een hele grote doos met van die hoesjes besteld, je kunt ze maar beter alvast in huis hebben natuurlijk. Dat doe ik trouwens vooral omdat ik dat handig vind, dat heeft niets te maken met zuinigheid of iets dergelijks. Althans, dat dacht ik. Want hoe zuinig kun je zijn wanneer je zelfs een hoesje dat zo’n acht cent heeft gekost nog teveel vindt voor Toter Vogel, het wanproduct van het uit Frankfurt afkomstige Schmerz? Ik krijg het gewoon niet over mijn hart om dat mooie glimmende en spiksplinternieuwe doosje te bevuilen met de gruwel-Grindcore van de Duitsers. Dit soort ellende durf ik zelfs een stuk plastic niet aan te doen. Gelukkig vond ik de ideale oplossing toen ik laatst de zolder aan het opruimen was. Daar lag, ergens in een hoek, een stoffige stapel met beschadigde en vergeelde cd-hoesjes met prehistorische cd-roms. Ik heb de oudste en smerigste geselecteerd en daar met een genoegzame glimlach Toter Vogel in gepropt. Ik speel nog met de gedachte om er een flink stuk Duct Tape omheen te binden om te voorkomen dat ik het ding in de toekomst in een onvoorzichtige bui per ongeluk nog eens te voorschijn tover. Toch moet ik de band één veer in de reet steken: ik heb zelden een bandnaam gekend die zo goed de lading weet te dekken.
mij=Eigen beheer
En ook geen retouradres vermelden zeker? Wat een schoften!
haha… ik heb ze eens zien optreden in Den Haag!
Die lui roelen de wereld rond dus niet zeuren di’s vette sjips