Je staat voor de platenkast. “Trek er maar eens wat gezellige muziek uit.” “Ja, poe.. Wat is nou gezellig…” “Gaye muziek dan?” Nou, daar is in elk geval weinig onduidelijk aan: de ronduit gayste muziek in het hele huis staat op naam van de Scissor Sisters. Zeg maar, het equivalent van de Gay Pride. Waar Rufus Wainwright te ambitieus is, de Pet Shop Boys te netjes en Kele Okereke te “normaal”, daar is dan nog altijd het schreeuwerige gezelschap Scissor Sisters om met een roze stoomwals schaamteloos de laatste verzetsmiddelen der schaamte omver te rossen. Het flemerige falsetto van Jake Shears is over de jaren geen millimeter geloofwaardiger geworden, ook al rapt hij nu iets over Barack Obama, en zelfs de bonusremixes bij Magic Hour zijn schokkend ordinair. Maar het moet gezegd: “Only the Horses” met zijn geniaal simpele knisperbaslijn, het funky “Shady Love” en “Keep Your Shoes” zijn stiekem toch wel weer erg leuk. Het zal voor eenieder die net als ik intense guilty pleasures heeft overgehouden aan “Laura” en “I Can't Decide” eerder positief klinken als ik zeg dat Magic Hour alleen maar slechter geworden is dan de ook al verschrikkelijke vorige plaat. Slechte smaak regeerde toch al in dit oeuvre. Ik kijk nergens meer van op. Niet van het volslagen onmogelijke acidlijntje halverwege de ballad “Year Of Living Dangerously”, niet van de ninetieshouse in “Self Control”, van de van serieuze instrumentale momenten in “The Secret Life Of Letters” of de nichterige voicemails tussendoor. Op zijn piekmomenten maakt Scissor Sisters nog steeds de ultieme popdisco en verdient daarom wederom een plek in mijn platenkast. Gezellig.
mij=Universal
4 reacties