Zoals wijn en whiskey – de goede dan – met de jaren beter worden, zo is Scott H. Biram op een leeftijd gekomen dat hij een plaat als Nothin’ But Blood kan maken. Zijn stem heeft de juiste rijpheid (lees: de bramen zijn rauw genoeg) en zijn vakmanschap is zo groot, dat hij elk genre tot het zijne kan maken. Voor zijn negende plaat – Nothin’ But Blood is zijn vijfde album voor Bloodshot Records – heeft hij nummers in vier genres opgenomen. We horen stijlvolle singer/songwriter-tracks (de prachtige opener “Slow & Easy”, het op Townes Van Zandt leunende “Never Coming Home”, “Nam Weed”), punkrock (het bijna Motörhead-achtige “Only Whiskey”, “Churchpoint Girls”, “Around The Band”), elektrische blues (“Alcohol Blues”, “Jack of Diamonds”, “Backdoor Man”) en gospel (“Gotta Get To Heaven”). De zelfverklaarde Dirty Old One Man Band beheerst zowel subtiel fingerpicking als steelgitaar en met distortion opgefokt gitaarwerk en speelt dat allemaal, jawel, in zijn eentje. Shooter Jennings noemde hem ‘a scumbag Leonard Cohen’, ik denk dat Scott H. Biram het buitenechtelijke kind is van Lemmy en Robert Johnson.
mij=Bloodshot Records / Bertus
4 reacties