Op haar debuut-cd Songs For The Raves zet Julia Ann Baenzinger (opererend onder de naam Sea Of Bees) in de eerste seconden van het openingsnummer gelijk de boel op scherp. Alsof Kate Bush nooit bestaan heeft, laat dit nachtegaaltje uit Sacramento, Californië, haar falsetto je speakers uitrollen. Dat is op zich best slim – mijn aandacht heeft ze daar gelijk mee voor zich gewonnen – maar ik kan me goed voorstellen dat er ook mensen zijn die er van terug zullen deinzen. Dat zou jammer zijn, want deze cd is een prettige nieuwkomer in het clubje meisjes met gitaren. Waar die nog wel eens willen vallen in de val van eenvormigheid en er dan mee wegkomen door lief te kijken heeft Julia Ann (Jules voor haar inner circle) met Songs For The Ravens een fijne diverse cd afgeleverd. Ze kan zo aansluiten bij de (wat mij betreft) grote dames in het clubje: Laura Veirs en Cat Power. Met speels gemak vindt Jules de balans tussen lommerrijke niets-aan-de-hand liedjes en donkere, soms venijnige stemmingen. “Marmalade” is zo’n voorbeeld van een zorgvuldig laagje-voor-laagje opgebouwde song die in de basis simpel is, maar door het knutselen in de studio voelt als een vlijmscherp mes dat over je huid aait. Een behoorlijk contrast met het lieflijke, Feist-achtig “Skinnybone” waarin Baenzinger vertelt over fietsen en het knuffelen van haar vriendje. Doordat ze blijft experimenteren, blijft ook de tweede helft van Songs For The Ravens boeien. Zo dompelt ze “Willis” met als basis een paar pianoaanslagen onder in een met bad met knisperende elektronica en laat ze de song voor mijn gevoel steeds stukje harder lopen naar de pauze in het midden toe. Om daarna nog een stukje verder te hollen. Simpel misschien, maar wel effectief.
mij=Heavenly / EMI
4 reacties