We Built A Fire is de tweede plaat van het IJslandse Seabear. Debuut The Ghost That Carried Us Away kwam in 2007 uit. En waar die debuutplaat nogal voortkabbelende IJslandse eenheidsworst was, komt Seabear op deze opvolger veel gelaagder, spannender en pittiger uit de hoek. IJsland levert al een paar jaar gestaag een behoorlijke hoeveelheid kwaliteitsmuziek. Sigur Rós, Emiliana Torrini, Olafur Arnalds en natuurlijk de peetmoeder van de IJslandse muziekscene: Björk. Wij buitenlanders beginnen ons de laatste jaren steeds vaker af te vragen of niet iedereen in IJsland ook in een band zit. Het antwoord op die vraag is ongetwijfeld nee. Seabear begon al in 2000, als een soloproject van Sindri Már Sigfússon. Gaandeweg bleven er steeds meer muzikanten aan de Seabear-karavaan plakken, met als resultaat een zevenkoppige band ten tijde van het opnemen van We Built A Fire. Dit album steekt het debuut met speels gemak naar de kroon. Dat debuut kabbelde voort, had met “I Sing I Swim” een sterke single, maar beklijfde nergens. Hoe anders is dat op deze tweede. De liedjes zijn sterk opgebouwd, waarbij vooral albumopener “Lion Face Boy” uitblinkt. Het nummer ziet het licht als een bescheiden tokkeldeuntje, maar ontpopt zich gaandeweg tot iets waar bijna op gedanst kan worden. Op We Built A Fire lijkt Seabear de borst iets meer vooruit te steken. En dat mag, want het is een plaat om trots op te zijn.
mij=Morr / Konkurrent