De Amerikaan Sean Rowe timmert al een hele tijd aan de weg. Zijn eerste release was in 2004, maar pas sinds 2011 lijkt hij bij het label ANTI een vaste kracht geworden te zijn in albummuziekland. Rowe is gezegend met een donkere stem die de constante factor is om je als luisteraar te binden. En dat lukt hem. File Under-collega DubbelMono was wel gecharmeerd van de vorige albums, maar het grote kritiekpunt was toch wel dat de liedjes op zichzelf niet sterk genoeg zijn om hem door te laten stoten naar de top. Ik zal hier eerlijk over zijn, dat is ook hier op Madman niet over de hele linie gelukt. Neem bijvoorbeeld “Desiree” dat te gladjes is qua productie en arrangement, waardoor ik me er ongemakkelijk bij ga voelen. Dit terwijl het allemaal zo lekker begon in de opener “Madman” en de tweede track “Shine My Diamond Ring” waar hij met de country(honky tonk)blues even een gooi lijkt te doen naar de positie van de nieuwe Johnny Cash, die ik in ieder geval in mijn armen zou sluiten. Helaas is het dus niet overal feest en die breekpunten op het album maken dat ik uit mijn albumritme gehaald wordt, waardoor ik vergeet dat er toch hele mooie nummers te beluisteren zijn, zoals “The Game”, “Done Calling You” en “My Little Man”. Door een paar nummers van dit album te schrappen en desnoods als bonus weer toe te voegen, had het zomaar een perfecte Roweplaat kunnen zijn. Maar helaas mocht dit niet zo zijn.
mij=ANTI