Van sommige artiesten is het maar goed dat je ze niet kent, want dan heb je tenminste geen verwachtingspatroon. De laatste plaat Eat me, drink me van Marilyn Manson vond ik verschrikkelijk slecht omdat er (na alle poeha vooraf) geen enkel nummer op stond dat ook maar enigszins opviel. Het had er maar eentje hoeven zijn, voor mijn part met als unique selling point dat het zo verschrikkelijk wanstaltig slecht was of zo (ik zag op Lowlands een meisje met een HIM-tattoo als een soort schietschijf boven haar bilspleet – je moet maar durven), maar nee, Manson is ‘gewoontjes’ geworden. Niet eens meer voorspelbaar, nee, oersaai. En hetzelfde geldt voor de Semifinalists. Die hebben op hun website staan dat ze ‘punk as shit’ zijn. Humor. Ze maken indie, maar qua saaiheid kunnen ze zo bij Marilyn op de thee. Het eerste album van de Britse groep werd op deze weblog nog te voorzichtig omschreven als een ‘zeer aparte luisterervaring’, maar de tweede plaat zwerft al maanden in mijn playlist rond en nog steeds kan ik er geen zinnig woord over zeggen. Ja, dat “The Last Pretending” begint met een fraai riedeltje dat zo uit een jaren-tachtig-tv-serie had kunnen komen. De rest van de cd is niet zozeer ‘slecht’, maar vooral totaal niet boeiend. Niet leuk, niet spannend, niet dansbaar, zonder rare instrumenten, zonder duidelijke singles of een nieuw geluid, het is simpelweg ‘weer zo’n indiesynthgroepje’. En dus eigenlijk daarom wél gewoon belabberd en helemaal nergens goed voor, tenzij je door het winkelcentrum zou fietsen en een voorbijganger je toevallig zou aanschieten met de vraag “Zeg, heb jij soms een cd bij je die niet leuk is, niet spannend, niet dansbaar, zonder rare instrumenten, duidelijke singles of een nieuw geluid?”, waarop jij dan kunt antwoorden: “Goh, dat treft! Het enige wat stuitend is aan deze cd van de Semifinalists hier is de totale nietszeggendheid van titel, cover én de gehele artistieke inhoud!”, op welk volgend moment jullie elkaar met tranen van ontroering in de armen zouden vallen en deze waardeloze flutplaat je toch nog een geweldige dag bezorgd heeft.
mij=Cooperative Music / V2