Eigenlijk had Shannon Stephens misschien wel de mythe rond haar lastig verkrijgbare plaat uit 2000 in takt moeten laten. Ik bedoel: hoe vaak gebeurt het dat een zangeres na een erg positief ontvangen album er voor kiest om alleen maar voor haar gezin te gaan zorgen in plaats van te proberen brood op de plank te krijgen met het maken van muziek. Maar een jaar nadat ze na negen jaar zorg voor haar gezin weer koos voor een openbaar bestaan als muzikante en op de proppen kwam met het prachtige The Breadwinner, verschijnt nu gelukkig toch een heruitgave van haar debuut-cd. Deze nam de zangeres op samen met de bandleden van de band Marzuki waarvan de indie-folk in de jaren 90 een klein beetje furore maakte. Daarin zat naast Matt Haseltine en Jamie Kempkers ook iemand die luisterde naar de naam Sufjan Stevens. Inderdaad dé Sufjan Stevens. De debuut-cd van Stephens kenmerkt zich door mooi klein gehouden folksongs waarbij ze niet per sé de gebaande wegen betreedt, maar ze ook niet ontwijkt. De basis is toch overal wel een vrouw met d’r gitaar. Haar stem is zacht en zoet, maar klinkt soms ook getourmenteerd. Wat dat betreft verbaast het me niet dat Will Oldham een song (“I’ll Be Glad”) van Stephens opnam voor zijn album Lie Down In The Light. Die twee sluiten prima op elkaar aan. Net zoals je niet kunt ontkomen aan het noemen van de naam van Nick Drake. Als hij een vrouw geweest was, dan had Drake zo geklonken als Stephens in “So Gentle Your Arms”.
mij=Asthmatic Kitty / Konkurrent