Shearwater – Rook

Raar is dat: ik heb alle Okkervil River-cd’s in de kast staan, maar op de een of andere manier heb ik van Shearwater, dat ooit begon als zijproject van de Okkervil River-leden Jonathan Meiburg en Will Sheff, nooit een album onder ogen gehad. Ondertussen zit Sheff overigens al niet meer in Shearwater en Meiburg heeft Okkervil River vaarwel gezegd om zich te focussen op Shearwater. Gezien de ‘Thank You’ aan Will Sheff kunnen de twee nog prima door een deur. Toch bevreemdt het missen van Shearwater door mij me, want meestal is een compleet oeuvre van een band in de kast een goed excuus voor mij om ook wat ‘breedte’-aankopen te doen. Maar goed, het is nooit te laat om daar verandering in aan te brengen en het al deze zomer verschenen Rook is absoluut een reden om dit te doen. Dat wil overigens niet zeggen dat iedereen die Okkervil River goed vindt nu blind alle Shearwater-cd’s aan moet schaffen. Shearwater is namelijk in het gros van de nummers een stuk ingetogener dan Okkervil River en ik kan me zo voorstellen dat niet iedereen voor de bijl gaat bij het horen van de stem van Meiburg, want heel gemakkelijk in het gehoor ligt die niet. Op sommige moment doet hij een beetje aan Antony Hegarty denken, maar hij trekt ook vaak de mijmerende kant op van Mark Hollis in zijn latere werk. Ik houd daar wel van. Helemaal omdat de songs soms ook in die hoek te scharen zijn. “I Was A Cloud” is hier een fraai voorbeeld van. Toch laat Meiburg af en toe zijn songs ook nog behoorlijk rocken (“Century Eyes”). Maar vooral kleedt Meiburg zijn nummers veelvuldig fraai aan. Hiervoor haalt hij onder andere vibrafoon, xylofoon en allerhande orgels uit de kast, maar schuwt een kaal nummer ook niet. Het maakt de band van deze ornitholoog inderdaad gelijk aan de sierlijke, maar onopvallende vogel waar hij naar vernoemd is. Maar valt hij je wel een keer op, dan geniet je er met volle teugen van.
Voor het concert van Shearwater in Tivoli gaven we setjes van twee kaarten weg. Daarvoor ben je nu te laat!

mij=Matador / V2