Toen ik deze cd vlak voor ik de recensie typte in de computer schoof, besefte ik dat ik geen flauw idee had hoe de band eigenlijk heette. Het hoesje nog eens bekeken; geen spoor van een hint. De cd weer uit de lade gehaald en op het zwartgekalkte schijfje viel me dan eindelijk het woordje Sin op. Een geschikte term om je ook voor Google onzichtbaar te houden. Zo is er al een andere band waar de letters voor Somewhere in Norway staan. Komisch genoeg komt ook “onze” SiN uit Noorwegen, zie daar trouwens de officiële spelwijze. En helemaal onbekend is het duo ook niet, want de helft wordt gevormd door Tord Øverland-Knudsen, bassist in The Wombats. Zijn kompaan hier heet Marius Drogsas Hagen, eveneens van huis uit bassist. Het is waarschijnlijk daardoor dat de pompende baslijn in “It’s Not Up To You” er zo hard inknalt. Verder is het titelloze album echter vooral vederlicht en spotten wij weer de invloed van de mede-Scandinaviërs van Mew. Zelfde opgewekte prog-sfeer met spacy zwevende vocalen, een hele hoop laagjes (strijkers, belletjes, kinderkoortjes) die tegelijkertijd lucide blijven. Doe daar een vleugje Pinback bij en je hebt eigenlijk al een compleet beeld. Up-tempo dansliedjes wisselen elkaar af met meer elektronische momenten, waar The Postal Service en Styrofoam niet ver weg zijn. De afsluiter “The Quiet Bust-Up” is, zoals dat hoort, gepast lang en melodramatisch, met uitwaaierende gitaar-akkoorden en een massaal Múm-achtig ‘lalala’-meezingeinde. ‘Sing like you have no choice’. En dat heb je ook niet, want melodieën schrijven, dat kunnen ze.
mij=Eskimo Foe