Van een album met een titel als Perversity, Desperation and Death is weinig feestelijks te verwachten. Afgezien van een heerlijke cocktail uit het Aziatische land is Singapore Sling ook een band. Na het debuut met de eveneens opgewekte titel The Curse The Life The Blood uit 2003 is dit het tweede album van de IJslandse band. Als de economische crisis in hun thuisland een soundtrack nodig had, zou Singapore Sling deze prima kunnen schrijven. De muziek dreunt, sombert, gromt en laat weinig hoop op een goed afloop. Het geluid ligt ergens tussen The Jesus & Mary Chain en The Cramps in. Hoofdbrombeer Henrik Björnsson getuigt wel regelmatig van enige zelfspot en humor, zoals op het nummer “Call Me Trash” met de tekst ‘Why do you call me trash, when you know my name?’ Ook zit er genoeg afwisseling in de nummers om Singapore Sling in de schier eindeloze reeks Jesus & Mary Chain-klonen een eervolle vermelding te geven. Maar toch is de vraag of de wereld zit te wachten op een album als Perversity, Desperation and Death. Er komt zoveel mooiers uit IJsland.
mij=8mm music / Sonic
Dit is het vierde album, niet het tweede.
Beter voorbereiden graag.
Yep je hebt helemaal gelijk. I stand corrected.