Het interview met Frederik Sioen mag precies 15 minuten duren, want dan moet er opgebouwd en gespeeld worden. Met mij is ook een jonge journaliste van de Belgische jongerenkrant Het Nieuwsblad. Ze zegt maar een paar korte vragen te willen stellen, aangezien ze Sioen voor een special in maart enige tijd zullen volgen.
Ik vind het best en we besluiten simpelweg van elkaars interviews gebruik te maken. Hoewel mijn insteek een radicaal andere is dan die van mijn jonge Belgische collega, lijkt alle verkregen informatie mij prima geschikt voor de lezers van File Under.
mij=Interview: Gva; Foto's: George
Ik zag je ooit optreden voor een radio-opname in de Amsterdamse Plantage. Daar vertelde je dat je begonnen bent alleen achter een piano, in barretjes en koffiehuizen. Waarom heb je inmiddels een band om je heen verzameld?
Ik ben inderdaad solo begonnen in Gent en omstreken. Langzamerhand kwam daar een violist bij en uiteindelijke een hele band. Het brengt binnen en tussen de nummers meer variatie, en ik hou daar wel van. Ook op het podium geeft het meer mogelijkheden: dan eens een nummer solo, dan weer zonder piano; dan weer hard, dan weer zacht.
Vind je het niet wat zuur dat in de recensies van je zojuist verschenen tweede plaat Ease Your Mind vooral de solonummers geprezen worden?
Tja, maar als ik er alleen maar solonummers op gegooid zou hebben, dan zouden ze dat waarschijnlijk wel weer niet goed vinden. Dus zo vinden ze altijd wel wat. Ik besteed niet zo heel veel aandacht aan recensies. Het is niet dat ik ze niet lees, maar uiteindelijk gaat het er vooral om wat het publiek en de fans ervan vinden.
Wat heb je gegeten?
Mexicaans.
Waarom niet Hollands?
Misschien dat ze hier tot de conclusie gekomen zijn dat ze toch niet de beste koks zijn van alle landen?
Wilde je altijd al de muziek in?
Ik had niet echt een jongensdroom van wereldberoemd worden in een band, maar ik was wel al altijd veel met muziek bezig; ik had bijvoorbeeld al gezongen in een rockbandje. Het is eigenlijk mijn vriend Ton geweest die zei dat we er iets mee moesten gaan doen. Dus gingen we een demootje opnemen en is hij er flink achteraan gegaan. Nu is hij overigens de manager van Sioen. Ook ik werd steeds gemotiveerder en allee, zo is't gekomen hè.
En dan is er dat vreemde verhaal over Korea, want daar schijnt Sioen iets heel moois te betekenen?
Sioen betekent daar 'wolk van hoop'. De plaat is daar uitgebracht geweest en de single heeft daar goed gelopen. We waren zelfs 'breaking artist' op MTV Korea! Maar de platenfirma daar is een beetje afgeslankt, de twee mensen die daar met die plaat bezig waren zijn al ontslagen. Maar ja, we hadden al 5000 platen geperst en…
Zijn die daar verkocht?
Dat weet ik niet, maar ze zijn al wel betaald! Het is op zich wel een heel komisch verhaal. Aanvankelijk was het idee dat ik daar ook heen zou gaan voor wat optredens, maar helaas ging dat ook niet meer door. Ik kreeg wel allemaal Koreaanse mails 'we loves you Sioen, we see your clip on MTV [Korea]'!
Heb je Heineken gedronken?
Ja.
En?
Voor mij is dat een pils als geen ander.
Zijn er verschillen tussen het Hollandse en Belgische publiek?
Ja, Hollanders praten meer tijdens het optreden, maar zijn wel enthousiaster na het optreden. Ze komen echt naar je toe en durven te zeggen wat ze vinden. Ze uiten eerder kritiek, maar tijdens het optreden is het eerder een avondje uit dan een avondje naar muziek luisteren. De Belgen zijn stiller, maar komen na het optreden niet naar je toe.
Speel je nog meer buiten Nederland en België?
We spelen nu veel in Duitsland. De single wordt daar nu ook veel gedraaid. In Keulen stond bijvoorbeeld best veel volk, maar het is zo'n gigantisch land met talloze radiostations die natuurlijk niet allemaal de single oppikken. Dus als je dan een tournee doet, dan sta je soms voor veel man, maar ook wel voor een handjevol stamgasten.
André Hazes of Marco Borsato?
André Hazes.
Waarom?
Omwille van Marco Borsato.
Ga je het nog laat maken vanavond?
Vorig jaar was het hier 7 uur 's ochtends geworden. Dus dat moet ik toch proberen te overtreffen!
Maar eerst moest er gespeeld worden en dat is wel aan de kleine Sioen besteed. Wringend en springend schuurt hij vanachter zijn piano zijn rauwe kreten de zaal van Het Tehuis in. De theatrale setting past perfect bij het bombastische geweld op het podium en er wordt zelfs een heuse lichtshow afgestoken. Daarna wordt er ook weer klein en romantisch gas terug nemen, het contrast en de variatie waar de Belg van houdt. Indrukwekkend, zonder meer.