Siskiyou – Keep Away The Dead

Van die rare dingen die je je ontdekt als je je fantasie zijn gang laat gaan, maar toch nog wat fact checking doet of in ieder geval je duimzuigerij zou kunnen: Neil Young heeft achter zijn huis een grote hal gebouwd die in gebruik is om alleen maar in te spelen met modeltreinen. Huh? Inderdaad, huh. Hoe ik er kwam? Ik zocht even op of het mogelijk zou zijn dat Neil Young’s kinderen al kinderen konden hebben en nu samen in een Canadees bandje zouden kunnen opdekken. Het zou kunnen, in theorie, maar niet van de zonen van Young, die beide behoorlijk gehandicapt zijn. Het stemde me treurig en dan is deze tweede cd van Siskiyou eigenlijk een prima plaat om te draaien. Keep Away The Dead verdrijft de doden namelijk niet door vrolijke deuntjes te componeren, maar door een duistere mix van folk en country over je uit te gieten in de het kleine half uurtje dat het album doet. Waaronder “Revolution Blues”, een cover Neil Young die dus mijn fantasie triggerde. Was Siskiyou bij het debuut nog een duo, bij deze tweede schuiven er twee nieuwe leden aan bij de band van Colin Huebert (ooit drummer bij Great Lake Swimmers) en Erik Arnesen (nog steeds een Great Lake Swimmer).De sfeer blijft nog even donker als op het debuut. Met dus veelvuldig die herinnering aan Neil Young oproepend. Al kun je – logischerwijs – Bonnie “Prince” Billy of een Woven Hand ook best van stal halen. De schmertz voert dus duidelijk de boventoon in de tien liedjes. Zelfs als ze blazers er bij betrekken, zoals in “Twigs en Stones”, zorgen deze, ondanks dat het tempo op dat moment wat omhoog en de song uiteindelijk bijna laten ontsporen, gaat in mineur. Maar wel pure pracht. Net zoals het lap steel werk in “Dear Old Friend”, dat de song een nog sterker weemoedig karakter geeft dan de song kaal al in zich heeft.

mij=Constellation / Konkurrent