Sivert Høyem – Lioness

Elke zaterdagavond zit uw Ewie naar thrillerseries op Canvas te kijken. Zo brachten ze onlangs het Noorse Occupied (uit 2015). De openingstrack “Black And Gold” was onmiskenbaar van de Noor Sivert Høyem, ooit voorman van Madrugada, maar tegenwoordig optredend onder zijn eigen naam. Wereldberoemd in Noorwegen, zal ik maar zeggen. Zijn stem herken je uit duizenden. Een paar weken na deze uitzending ligt zijn nieuwe album Lioness voor me. Op dit album heeft ook zijn stem een voorname. Sterker nog alles is erop gericht dat om de dramatiek er maximaal uit te laten komen. Hij schreef zelf alle muziek en de teksten – op een liedje na. Christer Knutsen werd ingehuurd als gitarist, maar heeft door de keuzes van Høyem muzikaal een ondersteunende rol. Dit naast het feit dat hij ook nog de toetspartijen en achtergrondvocalen verzorgt en samen met Høyem tekende voor de productie. Wat opvalt is de galm die een deken legt over het de instrumenten, alsof het bij je binnen moet dreunen. Het lijkt wel of je in een kerk zit waar de muziek op je neerdaalt om je op de knieën te dwingen. De muzikale wereld van Høyem is een melancholische. De opbouw van de plaat gaat van licht naar zwaar. Openingstrack “Sleepwalking Man” lijkt dan ook niet voor niets als single gekozen. Hoogtepunten zijn wat mij betreft de minst bombastische plekken op de plaat, zoals de ingehouden gitaarpartijen in het begin van “It Belongs To Me” en het duet met Marie Munroe in “My Thieving Hearts”. Eigenlijk verlang ik naar een plaat waar het voornamelijk klein wordt gehouden en waar het dan maar af en toe knalt. Lioness brengt echter het tegenovergestelde.

Hoyem speelt 15 maart in Paradiso Amsterdam, en 16 maart in Vera Groningen.

mij=Rough Trade

File: Sivert Høyem – Lioness
File Under: Bombastische melancholie

File Video: [Zijn VideoKanaal]
File Social: [Twitter] [Facebook] [Instagram]

[spotifyplaybutton play=”spotify:album:1QSn0xPemcgLShwOtL08uz”]