Onlangs zei Sixx:A.M.-gitarist DJ Asdba dat hij altijd al een visionair was geweest. Dat kan hij in het bijzijn van Axl Rose, het opperhoofd van zijn andere bandje Guns N’Roses, beter niet zeggen. Rose heeft al moeite genoeg om samen met zijn éigen ego in één band te zitten, laat staan met een tweede. Maar mocht het zover komen, is Sixx:A.M. dan een alternatief? Per slot van rekening zijn de namen groot genoeg. Sixx:A.M. staat immers voor Nikki Sixx (bassist Mötley Crüe), genoemde DJ Ashba en producer/songwriter/multi-instrumentalist James Michael. Het eerste album van Sixx:A.M. was The Heroin Diaries Soundtrack, gebaseerd op Nikki Sixx’ autobiografie. En jawel, Sixx komt weer met een nieuw boek, This Is Gonna Hurt, en prompt is er ook een Sixx:A.M.-cd. Bij het bekijken van de line-up is het opvallendst de ontbrekende drummer. Net als bij het debuut heeft Michael de drum programming gedaan. Dat is niet altijd zo storend als op de ballad “Sure Feels Right”, maar het is een voorbode van meer ellende. Een zwaar gecomprimeerd geluid namelijk, waarbij alle instrumenten door zoveel effecten en filters gehaald zijn dat het weinig van de natuurlijke sound overgehouden heeft. Ook compositorisch is het typisch Amerikaanse hitparaderock met veel effectbejag. Soms pakt dat lekker uit (“Help Is On The Way”), maar minstens zo vaak sleept het zich akelig voorspelbaar naar het einde (“Oh My God”). Op mij heeft vooral het effect van al die MTV-rockbandjes: na vijf nummers weet ik het wel, en is het alleen nog maar uitzitten tot het einde van het album. Crüe-fans raad ik aan het album eerst eens te beluisteren, want het sleazegevoel van die band ontbreekt hier volledig. Misschien is het nog iets voor je als je van nu-metal en aanverwante Amerikaanse genres houdt, maar voor hardrockers is dit veel te braaf en veel te bedacht.
mij=Eleven Seven Music
4 reacties