Twintig jaar na het gelijknamige, illustere debuut is het Scandinavische Skintrade terug aan het front met een nieuw wapenfeit. De band rondom zanger Matti Alfonzetti werd door het verleden van de frontman in melodieuze haarbandjes als de Bam Bam Boys en Jagged Edge vaak ten onrechte gecategoriseerd als een typisch glamrock gezelschap, terwijl daar in de praktijk niets van waar bleek te zijn. Het in 1993 verschenen debuut barst letterlijk uit de voegen van ongepolijste rock, vermengd met funk en metal. Opvolger Roach Powder uit 1995 laat zelfs een donker geluid horen waar menige grunge band uit die periode jaloers op was. Met name in de Benelux had Skintrade een behoorlijke fanschare en stond het bekend om de puike podium capriolen. Interne strubbelingen leidden evenwel tot een roemloze aftocht door de achterdeur van de internationale roem en van Alfonzetti werd nog slechts sporadisch wat vernomen als er een niemendalletje verscheen in de vorm van een solo album. Maar in 2012 sloeg de vlam opnieuw in de pan, toen label Universal de bandleden benaderde vanwege het opnieuw uitbrengen van het oude werk. Dit contact mondde uiteindelijk uit in een compilatie album met een aantal nieuwe nummers als kers op de taart. In de studio werd de magie van weleer hervonden en de reunie was een feit met in het kielzog hiervan Refueled. Op dit derde werkje grijpt de band veelvuldig terug naar de geestdrift en klanken van het debuut. Melodie en robuuste rock gaan hand in hand. Wel heeft de sporadische funk en rap van toen het veld geruimd, daarmee ruimte latend voor bronstige zang en een bij tijd en wijle gruizig gitaargeluid die referenties oproept aan een groep als Buckcherry. Prima comeback van een prima band.
mij=AOR Heaven
hoe toevallig: gisteren draaide ik per ongeluk nog een stukje van hun debuut album. Echt jaren90, sterk staaltje