In het kwartet postrockers uit Alpenlanden ontbrak tot nu toe altijd nog een Oostenrijkse naam die het verdiende deel te nemen aan ons geliefde spel ‘We verklaren postrock dood, maar vinden toch steeds weer leuke nieuwe bands’. Dat gat kan nu met verve gevuld worden door het kwartet Slon. Hun debuut-cd Antenna verdient het dan misschien niet om de aanvoerder te worden van het kwartet, maar op een tweede/derde plaats in de ranking moeten ze toch terecht kunnen komen. Hun postrock is dwars en zoekt het niet in de uitgesponnen epische stukken. Ze zitten eerder in de hoek van Russian Circles dan in die van Explosions In The Sky en af en toe meen ik er zelfs een hoek van Battles in te horen. Aan dynamiek en onverwachte wendingen is dus geen gebrek op Antenna. Soms heb ik het idee dat de band net iets teveel hooi op de vork neemt, maar een track als “Komsomzenträne” staat gelukkig weer bol van de pure klasse. Enige kanttekening die ik zou willen plaatsen is de plek van de drums in de mix. Die staat me net wat te veel op de voorgrond. Zeker met een koptelefoon op slaat David Schweighart je daardoor af en toe wel heel hard om de oren. Prettig aan Slon is wel dat door het ontbreken van saaie uitgesponnen stukken deze debuut-cd niet langer duurt dan een kleine dertig minuten. Dat ik na een luisterbeurt honger heb naar meer vind ik dan ook een goed teken.
mij=Valeot / 5ive Roses / Import