De band met de dubieuze naam Slut is een fijne indierockband uit Ingolstadt, een gat ergens in Duitsland. Ze bestaan nu bijna tien jaar en hebben zes prachtige albums op hun naam staan. Na het met strijkers overladen Lookbook en de in electronica gedipte laatste plaat Nothing Will Go Wrong klinkt hun nieuwe plaat All We Need Is Silence verfrissend kaal. Kaal maar zeker niet saai. Mijn hoge verwachtingen zijn dan ook meer dan ingelost. Alle synths en samples zijn het raam uit gegooid. De band is weer eens een ouderwetse terug naar de basis met alleen zang, gitaar, bas en drums. En ze zijn boos! Boos op de wereld en de muziekindustrie. De liedjes klinken gefrustreerd (“Wasted”), cynisch (“All We Need is Silence”) en zo hartverscheurend als “Staggered and Torn” heeft zelfs Slut zelf nog niet eerder geklonken. Dit is melodieuze en melancholische rock op zijn best. Er staan geen poppy nummers en minder ballades op dan we van ze gewend zijn. De liedjes zijn ook geen kleine verhaaltjes meer, maar ze zijn eerlijker geworden. Er spreekt gevoel en zelfreflectie uit. Maar vooral ook woede en frustratie. Het is een pleidooi voor bezinning, rust en stilte. Het album ontwikkelt zich sterk van een toch wat flauw begin, wat dan ook “The Beginning” heet, tot een waar briljantje. Het album sleept je mee tot aan de intense sluiter van “Get Los Get Lost”. Het album heeft met zijn 10 tracks en speeltijd van 37 minuten precies de juiste lengte. Het is gewoon 37 minuten intens genieten. All We Need is Silence staat vol pakkende melodieën, is minder complex qua tekst en muziek, maar zeker niet minder qua gevoel en passie. Als er dit jaar niets beters meer uitkomt, dan is dit mijn album van het jaar.
File: Slut – All We Need Is Silence
File Under: Soundtrack voor een herfstdepressie