Opmerkelijk. Tim Holland aka Sole, een van de oprichters van het underground hiphop-collectief (en label) Anticon is met deze release weer voor zichzelf begonnen. De zakelijke kant van het runnen van een label interesseerde hem niet meer, zo verklaarde hij op zijn website. Als een echte doe-het-zelver rommelt hij waarschijnlijk uit principe (en met meer plezier) in de marge. Wel grappig dat Plastique dan wel gewoon weer op het label van een ander vriendencollectief verschijnt. Maar goed, bijzaken. ‘Only Pitchfork can judge me’ roept Sole in het eerste nummer. File Under is de hooivorken voor en gaat hierbij een duit in het zakje doen. Plastique is met zijn negen nummers in een minuut of veertig een kort en hecht album. Zoals altijd (en alle mc’s op, ehm, Anticon) heeft Sole weer flinke lappen tekst en lijkt hij nog wat grimmiger en cynischer dan voorheen te klinken. ‘I used to rap fast, but the words were wasted.’ De beats van de Skyrider Band zijn al even duister, wild rockende live-ingespeelde loops, die soms wat al te enthousiast over elkaar heen lijken te struikelen. Afsluiter “Black” is bijna onbeluisterbaar van de intensiteit. Het klinkt allemaal weer als de ideale soundtrack voor een illegaal feestje op een pikdonker natgeregend industrieterrein. Gelukkig is er wat oriëntaals aandoende snarenwerk om de boel ietwat te verlichten. Zo ook in “Longshots”, met afstand het fijnste nummer, met ongekend soepele verses, waar Sole zichzelf hysterisch als een ADHD’er richting Ghostface Killah-niveau oppept. ‘I flow like blood in the Middle East’.
mij=Fake Four / Sonic