Als ik zeg Proper Records dan zou er bij de liefhebbers van de meer roots georiënteerde muziek een belletje moeten gaan rinkelen. Er zijn weer een aantal nieuwe releases van Amerikaanse artiesten op dit label met waar weer het nodige op te genieten valt.
Allereerst ga ik in op Sonny Landreth‘s From The Reach. Landreth is een gitarist met aanzien. Hij speelde met vele van de grote muzikanten op aarde. Van de cd’s in mijn platenkast speelt hij bijvoorbeeld mee op John Hiatt‘s Slow Turning. Landreth’s specialiteit is de slide gitaar die hij ook op From The Reach verdienstelijk beroert. Als ik met anderen mee kan spelen dan kunnen anderen ook met mij meespelen, moet Landreth gedacht hebben. En zo stelde hij dit album samen. Hij schreef de nummers op deze cd, op een nummer na, naar eigen zeggen, speciaal voor de gastmuzikanten. Zo kregen Jimmy Buffett en Nadirah Shakoor een vocale rol en mag Dr. John het op piano en vocaal doen. Het zijn echter vooral gitaristen die zich mogen laten gelden, evt. met toevoeging van hun vocalen. Zo zijn Vince Gill, Robben Ford, Eric Johnson en Eric Clapton te horen. Speciale vermelding verdient Mark Knopfler, die als gitarist -zingen mocht hij slecht op de achtergrond- op opener “Blue Tarp Blues” helemaal tot zijn recht komt. Behalve het eerste Dire Straits-album mag je van mij al zijn latere releases in de prullenbak gooien en vervangen door deze ene track. Prachtig.
Andy Fairweather Low, een bekende naam, maar waar was hij ook alweer van… Ik zette de cd op en meteen kwam er het nummer “Bend Me Shape Me”. Gatver, covers dacht ik toen ik ook nog de titel “(If Paradise Is) Half As Nice” achterop het hoesje las. Dat bleek mee te vallen. Hij was namelijk lid van Amen Corner die met “(If Paradise Is) Half As Nice” een hit hadden en ook “Bend Me Shape Me” opnamen. Een hit werd het echter niet voor hen, die was er voor The American Breed. Onder de naam Fair Weather scoorde hij, aansluitend aan het verscheiden van Amen Corner, een hit in Engeland met “Natural Sinner”. Deze is ook op The Very Best Of weer te vinden. Tot 1980 bracht hij vijf solo-albums uit. Hierna was het solo lang stil rond Fairweather Low. Tot in 2006. Ondertussen bestond zijn carrière vooral uit het op gitaar begeleiden van zeer bekende artiesten. Ik noem een George Harrison, Bill Wyman, Roger Waters en -daar zijn we weer- Eric Clapton. Uit de solo-albums aangevuld met werk van Fair Weather en Amen Corner werden veertien tracks gekozen. Zover ik na kan gaan wordt er geen hit van Fairweather Low gemist op deze verzamelaar. Al zal hij niet de geschiedenis ingaan als een echte hitmaker. Eerder als gitarist die in dienst van anderen het best tot zijn recht kwam. Al zou ik niet zonder een nummer als “Hymn 4 My Soul”, dat weer geleend werd door Joe Cocker, door het leven willen gaan. Als verzamelaar had deze verzamelaar van mij wel veel langer mogen duren dan de zevenenveertig minuten. Bovendien ontbreekt er een chronologische volgorde, wat gezien de diversiteit wel prettig was geweest.
Mary Gauthier is weer een heel ander verhaal. Gauthier heeft de grote artiesten op de aarde niet nodig. Ze heeft zichzelf. Haar leven was er een vol problemen en is nu een bron waaruit ze tekstueel kan putten. Sinds haar debuut op haar 35e is ze inmiddels, ruim tien jaar later, uitgegroeid tot een graag geziene artiest in de wereld van de americana. Zeker in Europa. Genesis (The Early Years) lijkt me dan ook bedoeld voor de thuismarkt. Eigenlijk verwachtte ik bij de titel een verzameling demo’s evt. aangevuld met ander (live)materieel. Het zijn echter voornamelijk liedjes die al op haar drie eerste albums terug te vinden zijn. De laatste twee albums waren niet interessant of waarschijnlijk niet bereikbaar voor de uitgever. Ze is namelijk overgestapt naar een major. Verzamelaars die maar een beperkt overzicht geven zijn m.i. nutteloos. Hetgeen trouwens weinig af doet aan de kwaliteiten van Gauthier. Songs als “Camelot Hotel” en “I Drink” worden er niet minder om. Een verzamelaar van Gauthier is vreemd, aangezien ze in mijn ogen een albumartiest is. Gelukkig zijn er nog wel twee live tracks toegevoegd waarvan haar versie van Woody Guthrie‘s “I Ain’t Got No Home” bij mijn weten nog niet eerder verschenen is. Verder een overbodige release. Al zou het wel eens de enige release van het beginwerk kunnen zijn die nog zonder veel moeite verkrijgbaar is. Tja.
mij=Proper / Rough Trade
Gaaf dat je mn Vids van Sonny landreth heb gebruikt!