Zwitsers multitalent met “bionische” trekjes
Sophie Hunger is net een paar dagen op tournee om haar nieuwste prachtplaat ‘Supermoon’ te promoten, als we haar treffen voorafgaand aan haar optreden in het Rotterdamse Rotown in de lobby van haar hotel aan de Nieuwe Binnenweg. We spreken met haar over haar afscheid van het podium voor zestien maanden, de manier van leven van een artieste die altijd onderweg is, waarom ze in meerdere talen zingt, hoe liedjes tot stand komen en hun definitieve vorm krijgen, haar tournee en duet met de praatzingende ex-international Éric Cantona. Sophie, die zich kort na onze aankomst bij ons voegt, is in jeans gestoken en met een stoer kraagloos leren jack oogt ze een beetje als een tomboy. Ze geeft aan dat ze nog een beetje vermoeid is na het optreden in Haarlem gisterenavond. Desondanks maakt ze een montere, frisse en vooral een zéér ontspannen indruk.
mij=Door: Amber & Theo. Foto’s: Amber
De ideale manier om te leven
Ze steekt gelijk van wal over de reis die ze gedurende haar zestien maanden durende afscheid van het podium gemaakt heeft naar de Verenigde Staten, Mexico. Gedurende die tijd maakte ze gebruik van AirBnB voor tijdelijke woonruimte. Volgens Sophie is dat een ideale manier voor een muzikant om te reizen. En omdat ze vaak verbleef in huizen van muzikanten bood het haar de mogelijkheid om met minimale bagage te reizen en toch met haar muziek bezig te zijn.
“Het was perfect! Ik was op een soort van vakantie en ik was aan het reizen, maar tegelijkertijd was ik aan het werk aan nieuwe nummers. Het was dè ideale manier om te leven”, volgens Sophie. Normaal gesproken is Sophie Hunger gewend om het opnemen van een album te combineren met toeren. Maar nu bleek ze bij terugkomst in Europa alle songs voor haar album al geschreven te hebben.”Ik denk er over om het weer op deze manier te doen als ik een nieuw album op ga nemen.”
Nomade
Sophie biedt haar eigen huis niet aan op AirBnB omdat ze niet echt een plek voor zichzelf heeft. Toch zou ze dat zeker doen als ze een eigen plekje heeft. Op onze vraag of haar song ‘Queen Drifter’ (het laatste nummer op haar nieuwe album ‘Supermoon’) verwijst naar dit nomadische bestaan antwoordt ze bevestigend: “Ja dat is precies waar dat nummer over gaat. Ik probeerde een hymne te schrijven voor mijn soort levensstijl, omdat ik een soort muzikale support nodig had. Ik heb het geschreven voor alle mensen, alle vrouwen in het bijzonder, die leven zoals ik. En die er ook voor kiezen om zo te leven. Het gaat niet alleen over de romantiek van een reizend bestaan, maar ook over de beperkingen. Begrijp je? Er zijn een hoop zaken die daar bij komen kijken, zaken die het mogelijk maken om je onafhankelijkheid te bewaren. Dus daar had ik een lijflied voor nodig. Een tribute-song.” Dat ze het nummer specifiek voor vrouwen schreef komt doordat het volgens haar voor een vrouw anders is om te reizen. Bij mannen is het romantische ideaal van reizen de figuur van de eenzame cowboy die alleen van stad naar stad trekt op zijn paard. De ondergaande zon tegemoet. Sophie: “Het is cool, mannen zijn er trots op als ze alleen reizen. Wanneer vrouwen hetzelfde doen vragen mensen: “Gaat het goed met je? Eet je wel genoeg?” Mensen zijn dan veel bezorgder. Dus voor mij was het belangrijk om te laten zien dat ik ook trots ben op mijn manier van leven en dat het een bepaalde soevereiniteit met zich meebrengt. Waardoor je je bijna als een koningin kunt voelen.”
Een inspirerende plek
Tot voor kort had Sophie Hunger nog een eigen huis in Zürich. Volgens haar is het voor een muzikant die veel onderweg is lastig om een vaste woonplaats te hebben en voelt ze zich tegenwoordig overal thuis. Op onze vraag of ze een favoriete plek in de wereld heeft, eentje die haar meer inspireert dan andere plekken antwoordt ze ontkennend: “Nee, dat kan iedere plek zijn. Dit hotel zelfs.” We moeten daar alle drie hartelijk om lachen aangezien het hotel nogal zakelijk en steriel oogt. Niet een plek waar je gelijk aan moet denken als je het over inspirerende plekken hebt. Het zegt veel over het gemak waarmee Sophie Hunger zich aanpast aan haar omgeving.
Een “bionische” Sophie van carbon-fiber
Sophie Hunger is een van de weinige Europese artiesten die haar songs consequent in meerdere talen opneemt. Op ieder album zijn naast Engels ook Duitstalige, Zwitserduitse en Franstalige songs te vinden. Wij zijn nieuwsgierig of bij een bepaalde taal ook een bepaalde stemming hoort. Dit is volgens Sophie niet het geval. “Het is alsof ik verschillende personen ben. Iedereen die meer dan een taal spreekt, en dat geldt voor de meeste mensen, kent dat gevoel denk ik wel. In iedere taal heb je je eigen cultuur en stijl en het is bijna alsof je dan een ander persoon bent.” Vaak zijn het woorden of een combinatie van woorden die haar aanleiding geven om een song te schijven: “Zo wou ik graag een song schrijven met het Franse woord ‘penible’ omdat ik dat nog nooit gehoord had in een liedje. Een Engels woord dat ik altijd al wilde gebruiken is ‘carbon-fiber’. In ‘Queen Drifter’ gebruik ik dat om aan te geven van welk materiaal ik gemaakt ben. ‘Bones’, ‘flesh’ en ‘skin’ klonken naar mijn zin niet modern genoeg. Dat is materiaal uit vroeger tijden. Dus ik was blij toen ik me realiseerde dat modern materiaal ‘carbon-fiber’ moest zijn als ik het heb over waar ik van gemaakt ben.” Alleen in het Engels zingen nu ze internationaal gezien steeds meer succes krijgt is ook geen optie voor Sophie. “Nee, ik schrijf liedjes. En tot nu toe heeft de Duits-sprekende Sophie Hunger zich altijd willen uiten. Hetzelfde geldt voor de Sophie die Frans en Engels spreekt. Het is belangrijk voor mij om in al deze verschillende talen te blijven zingen. Ik denk dat ik me incompleet zou voelen als ik alleen maar in het Engels zou zingen.”
Zingen met helium
Kort nadat Sophie Hunger haar huis in Zürich kwijtraakte schreef ze het nummer ‘Heicho’. “Toen ik die song schreef leek het me een goed idee het te schrijven vanuit het perspectief van een klein kind dat tegen haar moeder praat en zegt: “Ik moet weg, het was fijn bij jullie, maar maak je geen zorgen, ik kom terug om te sterven.” Het was belangrijk dat het kind héél jong was, dus toen ik de vocalen opnam gebruikte ik helium voor het juiste effect.” Het gebruik van helium kreeg echter nog wel eens staartje. Nadat ze een ballon of vijftien had geïnhaleerd om haar vocalen goed in te zingen werd ze na afloop van de opnamen ziek en lag ze drie dagen met hoge koorts op bed. Gelukkig voor haar werd de tekst in de song geen werkelijkheid in zit ze nu weer in blakende gezondheid tegenover ons.
Een sterke fan-base
Sophie Hunger prijst zich gelukkig dat ze vrijwel gelijk vanaf haar eerste album een goede fan-base had. Met name in Duitsland, Zwitserland en Frankrijk speelt ze veel en in grote zalen. Ze heeft zichzelf als muzikante langzaam kunnen ontwikkelen. “Het is compleet onlogisch als je naar de muziek business kijkt. Normaal is het precies andersom. De meeste jonge bands krijgen maar één kans. Als ze een hit gescoord hebben dan mogen ze zich nog een of twee platen bewijzen. En als ze niet slagen dan is het over.” Sophie is dankbaar dat ze zich langzaam heeft kunnen ontwikkelen en haar publiek nog steeds groeit zonder dat ze ooit een échte hit gehad heeft.
Liedjes leren kennen
Volgens Sophie Hunger is het de eerste maand van een tournee altijd nog flink puzzelen om te kijken wat wel, en wat niet werkt. Sophie: “Als je repeteert heb je een bepaald idee over een liedje, maar als er vervolgens publiek bij komt krijgt een song ineens een heel nieuwe dimensie.” Het publiek is in Sophie’s optiek dan ook zeker onderdeel van het creatieve proces. “Dat is absoluut zo”, zegt ze. “Je weet pas wat een song betekent als je het live voor publiek gespeeld hebt. Voor die tijd gis je maar wat. Het schrijven van een song heeft iets weg van een monoloog. Zodra je een song live speelt wordt duidelijk wat voor effect de song heeft en dat is het moment waarop je je liedjes pas écht leert kennen.”
Een praat-zingende Éric Cantona
Behalve eigen songs neemt Sophie Hunger ook regelmatig covers op. Beroemd is natuurlijk haar cover van Noir Désir’s ‘Le Vent Nous Portera’. Maar op haar nieuwste album covert ze ‘La Chanson d’Hélène’ (uit de Franse filmklassieker Les Choses de la Vie). Een nummer dat ze opnam als duet met ‘bad boy’ Éric Cantona, de Franse ex-voetballer en international. Wij zijn nieuwsgierig hoe die samenwerking tot stand is gekomen. “Éric Cantona is tegenwoordig acteur en hij gebruikte mijn muziek al voor zijn films. En op een dag kreeg ik een e-mail van een vriend van mij met de link naar een interview waarin hij mij noemde toen hem gevraagd werd naar welke muziek hij graag luisterde. Daarna ben ik naar een theaterstuk van hem geweest in Genève. Daar leerde ik zijn vrouw kennen en we bleken een klik te hebben. Dus toen ik voor ‘La Chanson d’Hélène’ op zoek was naar een zanger die goed kon ‘praat-zingen’ heb ik hem gebeld.” Onze suggestie dat Éric Cantona in het duet een beetje klinkt als Gainsbourg vindt Sophie grappig. “Cantona zingt met een zwaar Zuidelijk accent en Gainsbourg heeft juist een zéér, zéér, zéér zware Parijse tongval” lacht ze. “Maar ik kan me voorstellen dat niet Franstaligen vooral de gelijkenis opvalt.”
Sophie Hunger is klaar voor Nederland!
Tot slot vragen we Sophie Hunger naar haar tourschema. Komt ze deze zomer nog terug naar Nederland voor een festival? “Nee, gek genoeg niet. Ik doe veel clubshows en festivals in heel Europa, maar het blijkt lastig te zijn om geboekt te worden op een Nederlands festival, ondanks de fans die ik hier heb.” Organisatoren van Into The Great Wide Open en Down the Rabbit Hole, lezen jullie mee? Best Kept Secret, ga je je naam eer aan doen met deze sympathieke Zwitserse troubadour! Gelukkig doet ze na de zomer ook nog een uitgebreide tournee. Dus dat is ongetwijfeld nog vroeg genoeg voor de promotors van najaarsfestivals als Le Guess Who? of Crossing Border om haar te boeken.
Een live concert van Sophie Hunger is namelijk een must see! Dat ze dan op haar sterkst is, bewijst ze een paar uur later op zéér overtuigende wijze in een goed gevulde Rotown.