Zangeres Souad Massi uit Algerije heeft een muzikaal verleden. Zeven jaar was ze de frontvrouw van rockband Atakor. Daarna ging ze solo met o.a. als resultaat het album Raoui. Ze kreeg de ene na de andere doodsbedreiging over haar heen, verliet Algerije en stortte zich gesteund met enkel een akoestische gitaar op softrock, fado en countrypop. In Frankrijk zien ze in haar een logische opvolgster van Franáoise Hardy. Bij Island Records zien ze in haar een troubadour van het vrije woord. En gelijk hebben ze. Want Massi neemt geen blad voor haar mond en zet een spannende opzwepende mix neer van rai, pop en folk waarbij ze geruggensteund wordt door Francis Cabrel en Paul Weller op respectievelijk “All Remains To Be Done” en “Let Me Be In Peace”. Souad Massi trekt een directe lijn van de folk van Joan Baez en Joni Mitchell via Franse zuchtmeisjes naar broeierige singer-songwriters zoals Ben Harper. Dan heb je het dus over een kruisbestuiving van genres, stijlen, instrumenten, culturen, talen en persoonlijkheden. O Houria (Liberty) is een mooie verzameling van pakkende vertellingen die briljant op muziek zijn gezet door een geniale trotse vrouw met een rechte rug. Vergeet types als Norah Jones, Massi is hét nieuwe voorbeeld van een sterke vrouw aan de top die geen enkel glazen plafond kent en die ook niet wil zien.
mij=Wrasse / LC Music
4 reacties