Ik heb er één! Zo’n mooie rooie jongen met een aapje op de voorkant. En dat is heel bijzonder, want deze eerste persing is een waar collectors item, persoonlijk met de hand genummerd door de band. Sommige plaatjes moet je nu eenmaal gewoon hebben, of er nu goede muziek op staat of niet. Het is dan meer een erekwestie om bij je vrienden op te kunnen scheppen over jouw nieuwste cultplaat. Wanneer je daarnaast ook nog eens bedenkt dat de beste platen uit de geschiedenis – nou ja, een paar goede platen dan – in een paar dagen zijn gemaakt, lijkt voor Spank My Monkey and Call Me Daddy een gouden toekomst weggelegd. Spastik Spankers schreven 15 nummers in drie oefensessies en namen deze net zo snel op: dat moét wel een legende in de maak zijn! Hilarische liedjes zonder enige pretentie die nog eens dat pittoreske speelplezier uitstralen. Een bandje zoals er misschien duizenden zijn, maar deze duizenden brengen niet zo’n knaller van een debuut uit. Simpelweg een kwestie van ‘geen gelul, gewoon opnemen die zut!’. Daar zouden er meer een voorbeeld aan moeten nemen. Die eindeloze serie aan overgeproduceerde meuk, waarbij de lol en de liedjes volkomen naar de achtergrond zijn gedrukt, kan zo af en toe wel eens een schop onder de booty gebruiken. Dus, wil je ook weer eens ongecompliceerd grijnzen om puberale teksten op rammende rommelrock (Ramones/Descendents) bestel dan dat ding en binnen de kortste keren heb jij er ook eentje!
mij=White Russian Records
dope man!
wat een pleuris kut zangeres en die trompetist is ook niks….. oh, verkeerde band? Sorry!
Spastik Spanker are fucking cult !