Ik vraag me wel eens af hoeveel slaapkamerknutselaars zoals Daniel Buerkner er zijn waarvan we nooit een noot zullen horen. Volgens mij is het aantal schier ontelbaar en missen ‘we’ hierdoor een heleboel mooie muziek. En dan bedoel ik met ‘we’ de luisteraars die houden van spaarzaam geïnstrumenteerde sobere liedjes zoals Buerkner die presenteert onder de naam Squares On Both Sides. Zowel een voordeel als een nadeel van zo’n slaapkamerinsteek is dat je nooit je stem hoeft te verheffen om gehoord te worden. Ik kan me voorstellen dat mensen daarom de stem van Buerkner misschien een beetje vlak vinden, maar ik geniet er wel van, van zo’n ingetogen bijna koele performance zoals te horen valt op zijn derde album Indication. Buerkner lijkt qua stem wel een beetje op hoe Robin Proper-Sheppard klonk op de eerste Sophia-cd’s. Maar dan wel zonder dat klagerige in zijn stem. Wat Buerkner sterk maakt is dat hij zich niet beperkt tot sober tokkelen en sliden over zijn akoestische gitaar, maar in de andere lagen ook bijvoorbeeld glockenspiel, harmonica, raar klinkende synths en piano inbrengt en met minimale samples en elektronica veel van zijn nummers een eigen draai weet te geven. De simpele combinatie in “Kitsune” vind ik bijvoorbeeld erg fraai. Het zijn die elementen die meer dan voldoende vastigheid en diversiteit bieden om Indication ondanks zijn spaarzame insteek erg boeiend en rijk maken.
mij=Own / Konkurrent