Na de Britse reünietour, waarvan álle concerten in enige vorm werden uitgebracht, plakte de klassieke line-up van Status Quo er nog een rijtje concerten aan vast met ook data buiten Groot-Brittanië. Het kon niet uitblijven dat het allerlaatste concert, in Dublin, ook nog zou worden uitgebracht, en dat heeft de fijn allitererende titel The Frantic Four’s Final Fling gekregen. Het zal niet verbazen dat de sound hetzelfde is als op de Frantic Four Reunion Tour-cd’s – de klassieke Quo-livesound. De setlist wijkt ook amper af van de Reunion-cd’s, op één opmerkelijke track na: “Gotta Go Home” van het album Ma Kelly’s Greasy Spoon. Dat is natuurlijk een verschil waar alleen de fanatieke fan geld voor neertelt. Van de drie door Edel uitgebrachte reüniealbums (Hammersmith Apollo, Wembley en deze) is dit misschien wel de fijnste van het stel, dat wel. Voor ‘nieuw werk’ is de Status Quo Live-box interessanter. Die bevat naast het Live!-album uit 1977 en het nooit eerder officieel verschenen Tokyo Quo een cd met een in Australië opgenomen concert uit 1974. Alleen heb ik Live! in twee versies en staat de bootleg van Tokyo Quo al jaren in mijn kast. En om nou een kleine zestig euro neer te tellen voor één enkele cd… Ik wacht maar tot 17 oktober, wanneer de volgende release verschijnt: Aquostic. Inderdaad, een unplugged album. Een paar decennia na de unplugged-hype. Fashionably late, zullen we maar zeggen. Francis Rossi hintte vorig jaar op een afscheid, maar voorlopig is daar nog niets van te merken. Nou ja, behalve van de klassieke line-up, dan.
mij=Fourth Chord/Edel/EAR
4 reacties