Steven Wilson – The Raven That Refused To Sing (and other stories)

Het was vorig jaar in 013 dat Grace for Drowning voor mij pas echt begon te leven, toen Steven Wilson daar met zijn band een griezelig perfecte show neerzette. Enigszins verrassend voor mij kondigde hij daar ook aan dat hij alweer werkte aan een derde (solo)album met een prominente rol voor de (live)band. Wilson was blijkbaar zo in zijn nopjes met zijn bandleden, dat Porcupine Tree voorlopig verder in de koelkast lijkt te zijn gezet. Ik snap het wel. Je kunt geliefde albums van bijvoorbeeld King Crimson en Jethro Tull wel remixen tot een 5.1 surround sound spektakel, maar zelf dit soort jaren zeventig prog-rock maken lijkt mij inderdaad nog een stuk ultiemer. Zeker als je dit soort sterke muzikanten tot je beschikking hebt. In Tilburg speelden ze al het heerlijke nieuwe nummer “Limunol” dat recent dus op het derde album The Raven That Refused To Sing (and other stories) is verschenen, met een aantrekkelijke hoofdrol voor de dwingende bas van Nick Beggs (Kajagoogoo). Typisch voor Wilson heeft dit lange nummer een rustiger tussenstuk, dat eigenlijk het begin van een nieuw nummer lijkt, om in de laatste minuten weer op te bouwen naar een indrukwekkend sluitstuk. Het weeïge “Drive Home” valt daarna tegen: net te dik aangezet tot geveinsde tranentrekkerij, zoals dat soms ook bij Porcupine Tree of (vooral bij) Blackfield is te horen. Moet je van houden. Wel een geweldig jankende gitaarsolo trouwens van (nieuwe) gitarist Guthrie Govan. Zo begint “The Watchmaker” ook wat flauwtjes (net als “Pin Drop” overigens), maar het heeft dan weer een indrukwekkend middenstuk om te eindigen in wat lelijke chaos. Maar de rest is een tamelijk briljante wervelwind van emoties die me flink kan vastgrijpen en me gewillig in de wondere wereld van Wilson sleept. Er is veel ruimte voor de razend knappe solo's zonder dat het irritant wordt, gevangen in een avontuurlijke collage van opwinding, verlangen, verwondering, berusting en melancholie. Daarnaast is de productie zoals we gewend zijn helder en uitgebalanceerd, tot stand gekomen met hulp van Alan Parsons. The Raven That Refused To Sing (and other stories) is een sterk album geworden, waarmee Wilson nog duidelijker bewijst zelf een progrockicoon anno nu te zijn.

mij=Kscope