Dubbel blokje gitaren vandaag. Stinking Lizaveta is een powertrio dat al een aardige tijd meeloopt en aan instrumentale, geïmproviseerde psychedelische rock doet. Ze noemen het zelf doom-jazz, en die stijlbenaming is eigenlijk helemaal niet zo gek gekozen. De thema’s en de sound, inclusief de wah-wah, duwen de band sowieso al richting de stonerrock, maar daarvoor is het allemaal net wat te losjes. Ik kreeg geregeld het idee dat deze band maar weinig afspreekt voor ze de studio ingaan, want het gaat af en toe behoorlijk los, met als gevolg dat je als luisteraar behoorlijk de weg kunt kwijtraken in de barrage van riffs en eeuwigdurende solo’s. Deze band moet je volgens mij gewoon live meemaken, de kans dat ik naar deze cd teruggrijp is vrij klein.
Dat het allemaal nog wel wat bonter kan bewijst Leeches Of Lore, een tweemans-project dat zich net als Stinking Lizaveta in de jaren zeventig waant, maar veel verder gaat dan dat. Elementaire maar o zo doelttreffende protometal-riffs, gortdroge springerige drumritmes, twinsolo’s, heliumstemmetjes, metalfalsetten, akoestische intermezzi en veel psychedelische gekkigheid afgewisseld met spaarzame momentjes van genialiteit. Volgens mij noemden ze dit vroeger acid-rock en deze plaat sluit lekker bij die term aan, want deze cd vliegt als een behoorlijk geflipte trip aan je voorbij. De plaat is enorm afwisselend wat zowel in het voordeel als in het nadeel werkt (sommige momenten zijn echt behoorlijk out there), maar Leeches Of Lore heeft er hoorbaar lol in om allerlei stijlen door elkaar te spelen en is daarmee in het huidige rock- en metallandschap eigenlijk best verfrissend te noemen. Rare muziek maar op een vreemde manier toch best smakelijk, mits in kleine proporties genuttigd.
mij=Monotreme / Konkurrent & Meteor City / Clearspot