Dat was een verrassing: na twee alt-countryplaten lijkt Stiv Cantarelli boze blues en punk te hebben omarmd. Als voorman van de alt-countryband Satellite Inn, solo (met hulp van Willy Vlautins Richmond Fontaine) en op de debuutplaat van Stiv Cantarelli & The Silent Strangers klonk de Italiaan als een rasechte Amerikaan. Ongepolijste country en folk bracht hij, met redelijk wat succes. Maar Banks of the Lea laat iets totaal anders horen. Ontplofte blues, cowpunk, postpunk (die saxofoon!) en een vette knipoog naar de hoogtijdagen van de punk. Die Toscaanse heuvels doen rare dingen met een mens. Andersom hebben we het vaker gehoord: de rauwe punker die country omarmt (Hank Williams III, David Eugene Edwards, Nick Cave), maar dit is de omgekeerde weg. The Gun Club en Gallon Drunk noemen ze zelf als invloeden. Ik voeg daar nog graag Green on Red aan toe. Helaas heeft Stiv Cantarelli niet de kwaliteit van Chuck Prophet. De knipoog naar “California Über Alles” van The Dead Kennedy’s in “Lacalifornia” levert overigens wel een bonuspunt op.
mij=Stovepony Records / Suburban