Beluisterbare powermetal maken die niet verzandt in eindeloze notendiarree, dat is niet voor elke powermetalband weggelegd. Bij Stratovarius doet alleen al de naam je vast al voor het ergste vrezen (deze is overigens een samenvoeging van Stratocaster en Stradivarius). En als ik je dan ook nog eens vertel dat er ook nog een overduidelijke link is met Yngwie Malmsteen haakt menigeen gelijk af. Al deze vooroordelen zijn in het geval van Stratovarius, dat overigens al 20(!) jaar bestaat, echter toch wel enigszins onterecht. Ze weten het geluid op Elements pt.2, pt.1. verscheen begin dit jaar, open te houden en vullen niet elk gat dat er maar is op de CD met een noot, riff of drumroffel. Dat maakt dat deze CD ook voor ‘normale’ mensen een niet onaangename luisterervaring is. Door de bijna pop-melodieën, luister alleen al eens naar opener “Alpha & Omega” en “I walk to my own song”, is er voor Zanger Koptipelto, alle ruimte om te schitteren. Zijn stem doet regelmatig denken aan Michael Kiske van Helloween, maar gelukkig gebruikt hij ook vaak zijn normale stem die meer de kant van James LaBrie (Dream Theater) op gaat. Gelukkig is er her en der ook nog genoeg ruimte voor gewoon strakke heavy metal (“I’m still alive”), waarop de geest van Helloween vaak wel heel nadrukkelijk ronddoolt). Overigens, voor de wat ouderen onder ons, Rainbow kan met enige fantasie ook wel gezien worden als een voorvader van Stratovarius. Melodieus, hoog meezing gehalte en gedoseerd hard. Dat kan zeker slechter en veel irritanter. Minnetje is misschien dat de Finnen er voor gekozen hebben de vier elementen niet elk van een CD te voorzien.
File: Stratovarius – Elements pt.2
File Under: Power metal
de 2 albums zijn : vuur&water en aarde&lucht
dit zijn elkaars tegenpolen, en met 4 cd’s krijg je alleen maar kans op slechtere titels