Enigszins verontwaardigd stelde Dubbelmono in een mailtje aan mij dat het een schande was dat “Lied van de Meeuwen” van de eerste CD van Stuurbaard Bakkebaard niet genomineerd was voor de onlangs gehouden verkiezing beste Nederpopsingles allertijden. Ik kon niet anders doen dan driftig knikken en dit beamen. Sowieso was die hele verkiezing maar een raar gebeuren. Zo ontbraken ook de Kift en Krang. Komt natuurlijk ook doordat er geen single van “Lied van de Meeuwen” is uitgebracht voor zover ik weet, maar de Kift bracht wel een single uit (“Guldentje Maar”), net als Krang (“Popster”), maar desondanks schitterde dit top trio Nederlandse hedendaagse avant-gardisten door afwezigheid in die lijst en dus is die lijst eigenlijk gewoon waardeloos. Wat niet waardeloos was, was dus Chuck. Sterker nog Chuck was één van de leukste platen die vorig jaar verscheen. Stuurbaard stond dus voor de ondankbare taak om deze plaat te gaan overtreffen. Gelukkig is Stuurbaard geen one-album-wonder gebleken. Op Mercedes is een iets andere insteek gekozen dan op Chuck. Alhoewel weer in korte tijd opgenomen is de instrumentatie van de nummers meer akoestisch dan op Chuck. Wat je te horen krijgt is een door het vele touren hechtere band die door de manier van opnemen toch weer fris, rauw, rafelig, groovend en spannend klinkt en eigenlijk wel zijn gelijke is aan Krangs’ Gluut van vorig jaar. Net zo goed en net zo eigenwijs en creatief met taal en bovendien wordt hun site gehost door het buro met de koelste naam van Nederland: Muziek voor in de Manta. Nog steeds geen alledaagse kost, die ondanks eigen smoel doet denken aan Beefheart en Waits en ergens hoor je zelfs een geleende Led Zeppelin-riff (die Page natuurlijk ook zelf gejat had), maar wel smakelijke kost.
File: Stuurbaard Bakkebaard – Mercedes
File Under: Overheerlijk wagentje