The Underdog klinkt als een verzameling singles, of misschien zelfs als een compilatiealbum van verschillende acts. Achter de zestien tracks staat dan wel telkens de naam van François Charles, maar als de credits zestien keer naar een andere componist zouden verwijzen, zou je het ook geloven. Want zo klinkt Super Preachers, de band rond Charles: als een studiogezelschap dat zichzelf als een kameleon kan aanpassen aan de omgeving. Waarbij die omgeving vooral bepaald wordt door de ingehuurde zangers en zangeressen. Na het intro is het eerste echte nummer bijvoorbeeld een jazzy vehikel dat de stem van Maria Timm mag begeleiden, daarna krijgen we het door een scherpe gitaar gestuurde en lichtjes psychedelische King Kobra, waarin we zowaar onze eigen Rude Boy ontwaren. Andere zangers zijn stukken minder bekend: Sista Moon (wie?), de vooral in Frankrijk bekende B.alone, Joanne Stocky, Bernd Pflaun (een jong neefje van Robert Smith) en Karl OFF. De Franse geluidstovenaar François Charles legt zich vooral toe op het samenbrengen van moderne beats en hedendaagse vocalisten met een geluid dat eerder naar de vroege jaren zeventig verwijst dan naar moderne soundtracks. Was zijn muzikale smaak en kunde maar net zo ontwikkeld als zijn gevoel voor grafische kwaliteit, dan waren we nu niet opgezadeld met het lelijkste hoesje van het jaar.
mij=Rough Trade
4 reacties