Bij File Under ben ik niet de enige liefhebber van een fijn potje Hammondorgel, dus na collega’s Ewie en Storm ben ik recensent nummer drie die zich over een album van Sven Hammond (voorheen Sven Hammond Soul) mag buigen. IV telt twaalf songs die pop en Hammondorgel als gemene deler hebben. Het begint met een soort electroblues in “Brother Drunk” en de vlotte rocker “Fly”, waarna het meer de popkant opgaat met onder andere wat meer eighties getinte tracks (“Empire”) of gospel (“Shame”). Een nummer als “Kiss The Ground” had in een heavier versie dan weer zo door Living Colour uitgevoerd kunnen worden. De r&b-track “Gloria” doet mij persoonlijk wat minder, maar hij zit wel goed in elkaar. “Resonating Heartbeat” is redelijk ingetogen soul, maar je kunt je voorstellen dat het live juist een enorm feestnummer gaat worden. Individuele instrumenten staan eigenlijk slechts incidenteel op de voorgrond, maar juist het samenspel maakt dit album spannend. Het klinkt allemaal wat strakker en moderner door het gebruik van wat geprogrammeerde drums lijken. Die staan niet in het boekje vermeld, dus ik ga er vanuit dat het een combinatie is van productie (gedaan door de band zelf) en wat dan wel een retestrakke drummer moet zijn, Joost Kroon. De grote blikvanger is wat mij betreft zanger Ivan Peroti. Hij is opvallend veelzijdig en huppelt om de muzikale thema’s heen zonder ook maar een moment zo’n irritante toonladder-op-en-neer-kweler te worden. Eerlijk waar, bij mij kwamen associaties met Prince, Michael McDonald en Billy Ocean langs. Het verhaal dat je her en der leest dat op IV de nadruk ligt op de rockgitaar vind ik wat overdreven, voor mijn gevoel blijft het in de basis vooral soul en funk. Daarbij maakt echter het feit dat ze heel erg met genres spelen maakt het bijzonder. Wat ik ook heel knap vind is dat het nergens te makkelijk gladjes in elkaar gedraaid is. Je hoort eraan af dat ze wilden experimenteren met klanken en samenspel en toch is het nergens ten koste van het liedje gegaan. IV had van mij zo nu en dan wat meer uit de bocht mogen vliegen – zoals dat live zeker het geval is -, maar onder de indruk ben ik. En hoe.
mij=Caroline / Universal