SYKOSONICS – Hyper

Het hele huis is hier langzaam aan het ontaarden in een soort van bouwkeet die hoort bij een woning aan de andere kant van de stad. We staan namelijk aan de vooravond van een verhuizing. Er moet van alles: schoonmaken, schilderen, vloeren leggen en uiteindelijk twee woningen leeghalen. Daar tussendoor heb ik ook nog een baan en mag ik nog de wekelijkse dosis stukjes schrijven. Ik ben dan ook erg onrustig. Ik kan op dit moment echter niets doen, want er wordt onderhoud gepleegd aan mijn huidige woning. Ik luister dan maar eens uitgebreid naar Hyper van SYKOSONICS. Op hun tweede album, dat nu niet als gratis schijfje bij That Dam -magazine wordt weggeven, maar in de reguliere handel verkrijgbaar is gaan ze verder waar ze gebleven zijn. Dit is het maken van opgefokte gitaarpopliedjes. Hielp de eerste cd Ultralite mij nog tegen een herfstdepressie, deze moet mij, gezien de snelle omslag van het weer, meteen van de zomer naar de winter helpen. De stem van Maria Romijn en de stuwende ritmesectie maakt dat er snel een vergelijking met Nederlandse bands als Bettie Serveert en Seedling te maken is, al doet het mij nog het meeste denken aan het Belgische Eden. Hyper ben ik van binnen, maar ik kan mijn ei nu niet kwijt. Ik denk dat ik dit album maar eens als de soundtrack van het klussen in de nieuwe woning ga gebruiken. Wil je op zo’n luistersessie komen dan kun je me mailen. Je handjes moet je dan natuurlijk wel laten wapperen. De opgewekte energie moet immers wel nuttig gebruikt worden.

mij=That Dam! / Konkurrent