Op zijn vorig jaar verschenen tweede album AtmoSphere verkeerde Michel van Osenbruggen (beter bekend als Synth.nl) in hoger sferen – en dat mag je letterlijk nemen: de cd neemt je mee op een fascinerende reis door de verschillende atmosferische lagen. Met zijn nieuwe album gaat Van Osenbruggen de diepte in. OceanoGraphy is een conceptalbum over de diverse oceanen en de wezens die zich in de diepten ophouden. Net zoals zijn voorganger bevat OceanoGraphy vriendelijke, ‘open’ elektronische muziek, waar niemand zich een buil aan kan vallen. Voor de verandering eens een keer geen ellenlange excursies in een parallel kosmisch universum, maar nummers die gemiddeld zes minuten duren en op smaak worden gebracht met subtiel geïntegreerde natuurgeluiden en samples (walvissen in bijvoorbeeld ”Megaptera” of geluiden van Michels duikboottrip in het titelnummer), relaxed voortkabbelende beats, sfeervolle ambient en af en toe een synthsolo. In vergelijking met AtmoSphere en vooral Synth.nl’s debuut Aerodynamics (2007) is het tempo op OceanoGraphy wat rustiger en liggen de Jean-Michael Jarre-invloeden er minder dik bovenop (eigenlijk zijn alleen nog op ”Carcharodon” en ”Pacifico” overduidelijke Jarre-echo’s te horen). Michel van Osenbruggen schurkt tegen de uitwaaierende, licht melancholische klanktapijten van Vangelis en Vlaming Frank Van Bogaert aan, maar klinkt bovenal steeds meer als… Synth.nl. En aangezien al die moderne elektronische muziek nogal op elkaar lijkt, is dat een prestatie van formaat. Kortom, mijn toch wel enigszins hooggespannen verwachtingen worden met OceanoGraphy moeiteloos ingelost, hoewel Michel de originaliteitsprijs nooit zal winnen. Voeg daarbij de uitstekende geluidskwaliteit en mastering van Groove.nl-labelbaas Ron Boots en het is duidelijk dat Synth.nl klaar is voor een wereldwijde doorbraak – voor zover je daar bij elektronische muziek tenminste over kunt spreken. Overigens gaat een gedeelte van de opbrengst van het album naar het Wereld Natuur Fonds.
Tot slot: in mei 2010 moet het vierde Synth.nl-album alweer verschijnen. Dat zal compleet gevuld zijn met lauwwarme synthesizercovers van uitgekauwde klassieke deuntjes als Pachelbells ”Canon in D” en Vivaldi’s ”Primavera (Lente)”. Niet zo’n heel goed idee, als je het mij vraagt…
mij=Groove
Oei. Een bandnaam gebaseerd op een domeinnaam, dat artwork en die new age-achtige meditatiedeuntjes, en dat moet een ‘wereldwijde doorbraak’ gaan beleven? In de schappen van de Intratuin misschien, ja…
Pachelbel, huuuu!
@Stonehead: een wereldwijde doorbraak in elektronische muziekkringen, welteverstaan. En met doorbraak bedoel ik dus: muziek voor allerhande docu’s en planetaria en weet ik veel voor wat nog meer. Overigens: new age-achtige meditatiedeuntjes klinken toch echt anders… 😉
De term ‘electronische muziek’ is wat breder dan je hier bedoelt, denk ik. Laat het eclectro.nl maar niet horen 😉
@Stonehead: nou, met de term ‘elektronische muziek’ zoals ik die gebruik bij Synth.nl doel ik idd op het (relatief kleine) subgenre waarin ook Jarre, Ron Boots, Gert Emmens en al die andere exponenten van de Berlijnse School zich ophouden. Misschien leg ik door het woord ‘wereldwijd’ de lat wel erg hoog. Ach, ik gun het hem wel.
Eclectro.nl heeft het gehoord, en gaat jullie vanmiddag ddos’en 🙂